Mui Ne

hallo lieve allemaal,
(bijgewerkt bericht op 7 december)

Om eerst maar te reageren op de berichten. Jan, terwijl ik dit tik ben jij druk je scriptie aan het verdedigen: zet em op!! succes en laat me weten hoe het is gegaan. Vast goed met die verbale klwaliteten van jou!! Het is leuk om iets uit Nederland te horen, hoe klein het voor jullie ook mag lijken. Dan zit ik echt te glimmen in zo'n internet=cafe.
Wel vervelende berichten voor jullie, Marja en Don. Sterkte ermee.

Mijn tour met mr. Phuc op de motor was oke. Het was in het begin een beetje wennen, zag er ook wel een beetje tegenop, zo'n vreemde man tussen de benen ;-) maar op een gegeven moment krijg je de zit te pakken en bovendien is de omgeving zo mooi dat je je erover heen zet. Het is echt smal en klein achterop. De eerste dag was nog een rondje omgeving Dalat. een paar mooie watervallen gezien, minority village. Overnachting in Di Lingh. het hotel is oke, heb leuke foto gemaakt van het bedsprij, heb me s'avonds vermaakt met een maleisische soap. Vietnam moest spelen tegen Maleisie (en ze hebben gewonnnen) maar ze hadden wat luidruchtige andere hotelgasten. Oordoppen is echt een uitvinding. Op zo'n dag moet je natuurijk ook eten. Nu moeten jiullie weten (weer een slecht toetsenbord dus sorry voor tik-en taalfouten) dat de Vietnamezen niet zoveel tafelmanieren hebben. Onder jullie zijn er die weten hoe ergelijk ik dat vind.......ze smakken, je kunt de complete inhoud zien IN hun mond, ze kwijlen, ze eten gekookte varkens...iets met het vet er aan en dan trekken ze dat met hun tanden eraf zodat ze kwijlen, nog plastiser worden? denk dat jullie het idee wel krijgen. Oja,...dit is niet alleen hun avond eten maar ook aan het ontbijt. Ik kreeg nauwelijk mijn brood met omelet weg. Goed voor het dieet want met mr. Phuc aan tafel heb ik nauweijk gegeten. Ook geen honger gehad want die is mij volkomen weggemomen. En om de maaltijd af te sluiten een goede boerrr. Geef hem een stoel....... Ik heb gebarbequede geitenvlees gegeten, dat ging nog, de gestoofde geitenvlees in curry heb ik aan mij voorbij laten gaan. Mr Phuc en ik hebben niet echt veel te bepraten. Zijn engels is zeer goed als je het accent verstaat. Het accent is wel moeilijk vandaar dat ik zijn engels niet versta.....he..het is ook voor mij een vreemde taal. Hij probeert wel eea maar we bereiken elkaar nauwelijks. Ik vraag hem maar langzaam te rijden dan kan ik goed genieten van alles wat ik onderweg zie.
moet gaan --- maak dit bericht morgen af.

Het morgen is niet helemaal gelukt want het is nu 7 december:
want dat is waar deze manier van reizen eigenlijk om gaat; op een andere manier de natuur (in dit geval) van Vietnam zien.
Ik maak tig duizend foto's, groen is toch al mijn lievelingskleur en dit is helemaal geweldig. Vlinders over de weg heen, vogels fluiten en om de weg naar beneden zet hij de motor af...ik zet mijn helm af..helemaal genieten.
En eigenlijk best abrupt zijn we in hetlaagland. daar is weer een andere kleur groen; de rijstvelden. We eten nog de lunch alvorens in MuiNe aan tekomen. In een truckerscafe, maar dit was wel lekker, tonijn, garnalen, rijst, groente. de bamboescheuten heb ik echt geprobeerd maar dat kreeg ik niet weg. Niet kijken naar mr. Phuc en dan kmt ertoch wat binnen.....hihi.
We rijden nog een kort stukkie en dan word ik afgezet in mijn nieuwe hotel. 2-onder1-kap-bungalow, als laatste voor het strand. Ik hoor de zee vanuit mijn bed. Er is een soort zand binnenplaats met tafels en stoelen en hangmatten. Relaxed!!! Ik ga gelijk plat op het strand. Daar raak aan de praat met Casia, een Poolse en tot mijn vertrek 2 dagen later zijn we praktisch niet uit elkaars gezeldschap geweest. Klepperdeklep. Mr. Phuc doet nog zijn laatste kunstje door me naar de zonsondergang in de Sanddunes te brengen maar zijn hoofd was al bij de terugtocht want hij was te laat dus ik heb 5seconden gezien, moest daarvoor nog in de sprint naar boven!! ook. Heb klapkuiten joh! Nou ja...morgen weer een dag. En die heb ik half op het strand doorgebracht en half met de volgende excursie. Want dat is toch gewoon de beste manier om de bezienswaardigheden van een plaats het snelst te zien. En hoewel 13 weken lang klinkt is het niet zo lang omdat je (ik) het opbreekt in verschillende landen. dus Vietnam is 'maar' 3 tot 4 weken en er is veel te doen. Ik word er nog niet moe van, alhoewel deze middag wel de aanfluiting van de vakantie was. En dat voor 11 dollar. het vrolijke gezeldschap van een oudere, redelijk vervallen, vrouw is helaas aan Casia en mij voorbij gegaan. Ze zat ook in onze jeep maar heeft 1 woord gezegt. Nu moet je weten dat we haar al in het restaurant van de lunch gezien hadden en haar toen al een beetje typisch vonden. We zeiden tegelijk tegen elkaar: Frans.
en wat was het woord dat deze dame zei: merci. We konden een glimlach niet onderdrukken. Onderdeel van de tour was de sanddunes. Nu ben ik dol op de woestijn en zandduinen. Vind dat echt zo geweldig mooi. Marokko in juni had die ook. Dit was een mager aftreksel maar,... ze waren er. en dan kun je zandduin-glijen. Op een soort hard-plastic rechthoekig iets. Te huur voor 1 dollar bij zo'n jongetje......maar zand is stroef....en het glijdt dus niet....dus waarom iedereen zo'n ding 'huurt'...bij ons ging het niet in ieder geval. Nou ja, vorm van ontwikkelngshulp zal maar denken. Als afsluiter was er de zonsondergang in andere zandduinen. Dit keer ruim op tijd dus de foto's kunnen jullie gaan aanschouwen. Later.

Nou, Mui Ne is verder niet zo heel veel en ik ben wel klaar met Vietnam, ik wil wel door dus ik neem de volgende dag de bus, is de bedoeling. Ik kies niet voor de bus van 14.00 smiddags ivm de planning in HCMC (post versturen en de bustijden naar Phnom Penh). Ander lui waar ik hier veel mee optrok doen het wel maar die hebben HCMC nog niet gezien. Ik kies voor de optie van de bus om 02.00 uur smorgens......scheelt 1 overnachting en mijn nieuwe vriendin Casia stelt haar huisje en badkamer tot die tijd ter beschikking. We brengen samen de tijd door, eten, kletsen, emailen, biertje en dan naar de hangmat tot 01.30 uur ongeveer. Van dat bier moet je van tijd tot tijd naar het toilet. En bij een zo'n bezoekje hoorde ik, want dan ben je dichterbij de receptie, een bus stoppen. Dat leek mij zeer waarschijnlijk de mijne. Ik checken en ja hoor, 3 kwartier te vroeg. Snel snel en zitten. Het is ongeveer 5 uur rijden zodat we om 05.20 uur HCMC binnen reden. Best nog wat geslapen, moet ik zeggen.

Ik vond het te vroeg om bij mijn inmiddels vertrouwde adres in HCMC aan te bellen dus ik heb op de stoep gezeten totdat ze de rolluikenzelf zouden openmaken. Dat zou ongeveer om 06.00 uur zijn, want dan begint het leven hier.
Ik was zelfs voor hen te vroeg maar kreeg, heel lief, een ligstoel aangeboden in de lobby. Heb nog geslapen ook. Later een kamer om te slapen en daarna weer mijn echte slaapkamer. Deze mensen doen echt hun best voor je. Had dat eerder ook al gemerkt dus ben ze aan het promoten bij andere reizigers. Hoop dat ze meer business maken. Ik laat zien hoe ze hun hotel/guesthouse kunnen aanmelden op tripadvisor en hostelbookers.com. Goed werk moet je belonen.
Nog even een kort dutje en dan moet ik zaken doen. Mijn schilderijen ophalen, mijn postpakket versturen maar eerst ontbijten. Ik ontmoet op het terras 2 nederlanders die werken en wonen in HCMC. 1 is de eigenaar van Vietnamtravel.nl. Check it out: 5* reizen. Hij verteld eea over het leven in Vietnam en waarom ze doen zoals ze doen. SaigonTravel is de door de staat georganiseerde reisorganisatie. die heeft enige tijd terug op het vliegveld een enquete gehouden onder de reizigers. Hoe was het? wat was goed, wat minder en...wilt u nog eens terugkomen? 100% echt waar, 100% zei nee..ik kom niet meer terug. Nou, ik begrijp dat wel.
Ben nu 2 dag in Cambodja maar vind het hier nu al prettiger. De Vietnamezen kennen het begrip Relatiemanagement nog helemaal niet, denken voor de korte termijn en door het communistsche overheid gebeurt het dat ze ook vaak helemaal niet denken. Dat doet nl. de overheid voor hen. Ik ben blij dat ik hem, al is het op de laatste dag, ben tegengekomen. Maakt het tohc iets minder zwart-wit.

Opsturen van de postpakketen duurde 2 uur. Dan zie je weer die communistische effiency en werkverschaffing. Nu maar hopen dat alles ook aankomt......

dit was Vietnam! Gegroet.