Dalat

Hallo lieve allemaal,

Bedankt weer voor de berichten. Leuk Gerard om je ook even te 'horen'. Hou vol met dat hardlopen. Ik loop me hier suf dus wie weet ben ik bij terugkomst eens niet de laatste........;-)

Vervolg van de busrit is dat ik 6 uur klem heb gezeten met die lange benen van me naast kleine vietnameze vrouwtjes. MP3 is een uitkomst. Was om 22.00 uur ongeveer in HCMC. Had gelukkig vanuit Rach Gia mijn vorige hotel gebeld en ze hadden nog een kamer. Weliswaar voor 16 dollar (en dat is 4 meer dan de laatste keer) maar die had ik er graag voor over om direct door te kunnen gaan naar een kamer. Omdat het leven hier 'smorgen om 06.00 uur al in volle gang is, is het 's avonds wat eerder dicht. 22.00 uur geeft een akelig dichte aanblik van gesloten winkels, ijzeren luiken en veel vuil op straat.
Nou, heerlijk geslapen en de volgende morgen om 07.30 uur melden bij Happy Tours (!) voor de bus naar Dalat. Mijn grote tas stond bij hen op een kamertje gedurende mijn verblijf in Mekong en Pu Quoc. Alles zit er nog in ;-). We vertrekken om 8.30 uur en ik zal je vertellen......met een slakkegang zijn we door het landschap gegaan. Op zich leuk en aardig maar na zo'n 5 uur hebben we het allemaal wel gezien en willen we gewoon naar Dalat. Het is maar 300 km van HCMC, tenslotte. Krijgen we ook nog een lekke band.....and to cut a long story short....om 17.50 uur rijden we Dalat in. Hebben we er @#$@#$$@^&*%$$ RUIM 9 uur gedaan over 300 km. We waren allemaal wat chagerijnig toen we de bus uitstapte en belaagt werden door vietnamezen die wilden dat we bij hen in het hotel kwamen slapen...... Bleh..dat was de 2e lange dag in een bus. Maar mijn hotel, wat ik aangeraden heb gekregen, maakt alles goed. Pink House Hotel. Een schat van een hotelreceptionist. Heel enthousiast dat ik nou juist bij hen wil slapen...prachtig! Mijn moterbike man wil graag op mij wachten totdat ik geinstalleerd ben om me de tour-mogelijkheden van Dalat te vertellen. Dat gebeurt ook allemaal en ik boek een omgeving-Dalat-tour voor de volgende dag. Nu eerst Dalat in....man...het is koud hier!!!! Komende uit 30 + graden dan is 14 tot 16 graden freezing. Ik koop handschoenen, mutsen (want de 2e muts past beter bij de handschoenen en de sjaal dan de 1st gekochte muts ;-)).
Iedereen loopt hier dik ingepakt alsof het onder nul is, het personeel zit volledig in de jassen, dassen in de hotellobby's. Ik eet in een restaurant waar alle touristen eten en het blijkt dat de man zijn dochter getrouwd is met een nederlander en nu in Middenmeer woont. Hij spreekt wat Nederlands: opa en tulpen, eet smakelijk en meer van dat soort touristen-woorden. Maar omdat je dat hier in het Nederlands niet veel hoort is het wel schattig. Zijn wijn is ook heel aardig. Kortom, een genoegelijke avond. In het hotel aangekomen moeten ze lachen om mijn transformatie. Nu gehuld in sjaal, muts en handschoenen kom ik binnen. Op de kamer is het ook wat fris en ik rol me daarom als een vietnameze springroll in de deken. Ik slaap heerlijk. Das vaak zo he, in de koelte slaap je beter.

29 november en ik ga achterop de motor op pad. Het voert te ver om alle bezienswaardigheden te beschrijven maar neem van mij aan: het was de moeite waard. Een draken-pagode, een waterval, een meditatie centrum, een prachtige tuin, een crazy house (Gaudi achtig gebouw) en een minority-dorp met een prachtige oude vrouw die wierookstokjes zat te maken. Heb ik gekocht. Maar het was ook een test-tochtje want hij is een van de 'Easy Riders'. Een club waarmee je kan gaan toeren en van achterop dem otor zie je meer dan vanuit de bus....alhoewel...die bus reed zo langzaam. Maar nee, hij kan natuurlijk andere wegen berijden. Het zit echter niet comfortabel en dan moet mijn rugtas ook nog achterop.
Hij stelt me gerust en laat foto's zien. Mr. Phuc is alleraardigst, enthousiast en gaarne bereidt (uiteraard want het is zijn boterham). Ik besluit dat de ene Easy Rider net zo goed zal zijn dan hij dus ik ga met hem 2 dagen op pad. Hij zal mij van Dalat naar Mui Ne brengen. Meer dan 2 dagen lijkt me, zadelpijn-technisch, niet verantwoord.
Eerst nog een dagje rustig aan in Dalat en dan gaan we 1 december met hem op pad.
Dalat is een bergstadje op ca 1500 meter hoogte. Prachtig aangelegt met naaldbomen, brede schone straten, een meer in de stad, vriendelijke mensen, overzichtelijk en erg mooie huizen. Ook de hotels zien er hier verzorgder uit dan elders in Vietnam. Ik voel me hier heel op mijn gemak.
30 november loop ik op mijn gemakkie door Dalat, op zoek naar een Palace wat niemand mij kan duiden. Ik loop tig kilometer verkeerd maar dat geeft niet want ik wil toch Dalat zien. Het is vandaag bloedheet. Mijn lagen kleding verdwijnen een voor een in de rugzak.
Eindelijk het paleis gevonden, had een klein tussenweggetje omhoog moeten nemen. "Paleis" in Art deco achtige stijl van de laatste keizer van Vietnam. Beetje muffig is het allemaal wel.
Zo tegen 5 uur wordt het weer echt kouder. Eerst tijd voor de handschoenen, mutsen en dan tijd om naar binnen te gaan. (en dan kan ik nl ook weer mijn weblog bijhouden).

Morgen 1 december al weer. Op 3 december ben ik halverwege. Heb nog geen heimwee, moet hier nog van alles doen en zien, heb nog wat landen te bezoeken. Heb soms het idee dat ik al heel lang weg ben, maar soms ook dat ik net op gang begin te komen. Mis mijn poezebeesten enorm (is Odin al een beetje afgevallen??) en de ontwikkelingen van mijn kleine man. Daaraan kan ik merken dat het langer is dan de gebruikelijke 3 weken. Zoals eerder gezegd ben met mijn hoofd nog regelmatig bij ING maar niet bij het werk inhoudelijk. (Vind het heel leuk om te lezen hoe het Marco nu vergaat op je nieuwe stek.....en zou het ook leuk vinden te lezen hoe het gaat met Dennis, en Ellis, en Nel en de rest....).
Als ik mail open zie ik de temperaturen in nederland, mis ik ook niet...Weinig nieuws geloof ik, Jan Wolkers overleden maar verder zie ik niets schokkends voorbij komen.
Vietnamezen houden het nieuws zeker niet bij, niet eens van hun eigen land. Want ze weten vrijwel niets over de typhonen en overstromingen die het midden van het land geteisterd hebben. Het buitenland is heel ver weg voor hen.

Nou, dit was het weer even; komende 2 dagen ga ik achterop de 100 cc Honda van mr Phuc. Ben benieuwd.

liefs allemaal,
Simone

PS: Nicole en Lau: als er nog leuke concerten komen -> denk aan mij!!! Overal voor in, dat weet je!