vervolg Sapa

Dus.....die klederdracht vrouwen..... er is er een, ik heb een prachtige foto van haar, die murmelt eea en duwt de geborduurde zakjes onder je neus. Tegelijktijd begint ze je naar het midden van de weg te duwen. Ik ben terug gaan duwen. Moest ze heel hard lachen en maar weer terugduwen, waarop ik heel hard moest lachen. Kortom, humor op zijn vietnamees. We lopen wat door het dorpje en drinken wat. Niet veel bijzonders. Avondeten gewoon helemaal prima en ik ga vroeg van mijn dekbed genieten!!! De volgende ochtend....BLAUWE lucht. Het is prachtig buiten. Nu zien we pas de hoogte van de bergen die ons omringen. We vertrekken voor een lange trekking vandaag. Ik moet nog zorgen dat ik mijn energie spaar want ik ben helemaal opgetogen van het prachtige uitzicht. Op mijn teva's ga ik van start. Er was mij verzekerd dat dit een horizonale trekking is en niet een die omhoog en naar beneden gaat. Deze vietnamees heeft woord gehouden. We lopen van 09.30 tot 2.30 uur en het is helemaal goed te doen. Door dorpjes, langs rijstvelden, langs hutjes, vergezeld van de nodige klederdrachtvrouwen. Want als zij nou meelopen dan koop je bij hen is de gedachte.....Het is werkelijk een prachtige tocht. En ben best trots op mijzelf dat ik hem helemaal heb volgehouden en dat na de trekking van gisteren en de klim van Cat Ba de dag ervoor. Deze dag eindigt met een vroeg diner want ik ga weer terug naar Hanoi. (Ik had wel langer willen blijven maar de trein was al geboekt). Deze keer deel ik mijn compartiment met 3 vietnameeze mannen dus houd ik alle kleren aan en zweet me dood....tja... Slapen gaat matig.
Terug in Hanoi om 05.30 uur zijn de straten leeg. Het is schemerlicht en de stad ontwaakt. Alles is dicht en opgeruimd, schone straten en ik herken bijna niet waar ik moet zijn. Gelukkig herken ik wat uithangborden. In het hotel is er gelukkig nog weer een vrije kamer (gasten zijn net weg maar er was 1 bed onbeslapen en daar mag ik gebruik van maken om wat bij te slapen).
Ik had jullie al geschreven dat ik een treinkaartje Hue heb gekocht. Nou, die heb ik geannuleerd want het was verre van over en verre van droog in Hue en Hoi An. Er zijn 155 mensen omgekomen, er zijn nog mensen vermist, er is een reddingsorganisatie opgetuigt en een krantebericht sprak over de maatregelen die er worden genomen om epidemische ziektes in te perken. Ik geloof niet dat ze daar op toeristen zitten te wachten. Helaas kost me dat wel 50% van het treinkaartje (ca dollar 15) maar beter dat dan gestrand in overstromingen, noodweer etc. Ik boek voor de volgende dag een vlucht naar Ho Chi Minh City. In een keer naar het Zuiden dan sla ik het hele noodweer-midden gedeelte van Vietnam over. Vanuit HCMC kan ik dan wel weer omhoog naar Na Trang, Dalat en Mui Ne. Betekent dat ik Hue en Hoi An niet zal zien.

Dan is deze dag17 november, mijn laatste dag Hanoi. Ik bekijk nog wat musea, struin wat door de stad. Pak mijn tas want morgenochtend is het om 06.00 uur vertrekken. Snap niet waarom het elke keer zo vroeg moet zijn ;-) Uitslapen zit er niet vaak in.
Ik deel voor deze nacht trouwens een kamer met 2 canadeese meiden. Is nog niet vaak gebeurt. Op mijn vorige reis naar Quatamala gebeurde dat veel vaker. Want het scheelt aanmerkelijk in de kosten. En zeker omdat deze hotelbaas de kosten per dag verhoogt. Mijn eerste nacht was 10 dollar, de aankomst na Sapa was de kamer nog 14 dollar om de volgende morgen 18 dollar te willen hebben.......das zo jammer van de mensen in Hanoi. Ze vinden elke keer weer een manier om de prijzen te verhogen...of het in ieder geval constant te proberen. Heel vermoeiend en helemaal niet leuk om zo met geld en de mensen te moeten omgaan.
Zo had ik een brommert geregeld naar de bus van Pacific airways. 's avonds allemaal in kannen en kruiken, prijs afgesproken en 's morgens om 06.00 uur is de prijs verhoogt. Handig want erg veel brommers zijn er dan niet op straat.....
Nou, ik weet eigenlijk niet of jullie dit soort pietlut-details allemaal wel willen weten.....het zijn wel zo'n beetje de muizenissen die me op een gemiddelde dag bezig houden.

enfin; ook typisch vietnamees; ik bestel koffie op de luchthaven van Hanoi. Heb alleen groot geld en ze kunnen me het wisselgeld op 5000 dong na teruggeven. Ze hebben geen 5000 dong meer en geven je dan een zakje chips...Sorry maar we hebben het niet. Wel 10.000. Dan denken wij westerlingen "dan ga je dat wisselen bij de winkel ernaast" maar nee...je betaald gewoon 5000 dong meer deze keer.......

Vlucht is prima, er is wat turbulentie wanner we over het midden van Vietnam vliegen....blij dat ik niet in de trein zit.

Vervolg in HCMC-bericht.