Tena, l'Oriente

Tena, de poort naar de Amazone.....
Wat duurt het tegenwoordig lang voordat ik op gang kom en eindelijk op weg ga met al mijn zooi, naar het busstation. Volgens mij gaan we de verkeerde kant op...maar ja..ken ik Quito al zo goed? Ja dus. Ik had op mezelf moeten vertrouwen en mijn richtingsgevoel.....ik werd de verkeerde kant op gewezen en verlies anderhalf uur in het drukke verkeer. Eindelijk dan in de bus, die met een slakkengang door straten van Quito rijdt...zo ergelijk. Langzaam maakt hij vaart om na 5 uur met gierende banden stil te staan in Tena. De rit was prachtig, hoge bergen in het groen en in wolken. Veel watervallen onderweg, die in dunne stralen denderend naar beneden vallen. Mooi hoor. In Tena vind ik weer een hostel dat er aardig uitziet, aan de rand van de rivier. Ben alleen de enige gast. Ik breng de laundry weg, stel alles in werking om mijn foto's te uploaden en ga lekker vroeg slapen, na een vreselijke avondmaaltijd.
Ik heb niet veel energie merk ik, en totaal geen zin me helemaal druk te maken met jungletochten voor 2 of meer dagen. Ik ga vandaag lekker ontbijten bij de buren, café Tortuga en dan halverwege de ochtend maar eens naar het park, aan de overkant van de rivier..:-). Overgezet in een kano door een oude man en $2 entree. Het weer is goed, de paadjes leuk en de stalen mirador een beetje gammel. Ik vermaak me door een kleine 2 uur lekker rustig rond te lopen en te genieten van vlinders en...en...aapjes! Yes! Ze zijn kleiner, sneller en zitten hoger in de boom dus foto's maken is lastiger, maar ik sta weer eens met een brede glimlach naar boven te turen. Hier krijg je nooit genoeg van! Op de terugweg is de man erg nieuwsgierig: hoe oud ben je? Waar is je man? Kinderen? Hoe lang is het vliegen naar Nederland? Wat verdien ik? Hij heeft 8 kinderen maar wil wel met me mee....hoe kan dat nou? Zeg ik quasi verontwaardigd...en al je kinderen achterlaten......ach hij is 63 dus zo'n vaart zal het niet lopen.
Dan maar weer lunchen op mijn favo plekje, de zon schijnt volop dus ik neem alles mee naar buiten en breng er de middag door, totdat het wel erg luidruchtig bij de buren is geworden...effe kijken...ha! Ecuador speelt weer, tegen Argentinië. Ik ruim mijn boeltje op en ga met een biertje de 2e helft kijken. Ik sta naast een Colombiaan (met een shirt van Venezuela..hoe verwarrend) en een.....Argentijn. Ecuador krijgt voldoende kansen, regelmatig veert de hele tent op en de arg naast me wordt euforisch als Messi erin komt. 1-1....
We blijven gezellig wat hangen na de wedstrijd, drinken bier en rum en het werd een genoegelijke avond met interessante gesprekken. Nu eens niet over waar kom je vandaan en ga je naartoe. Deze jongeman maakt macramé kettingen (die ik nog steeds niet mooi vind) en jongleert bij een stoplicht voor de auto's en verdient zo zijn geld. Nou, dat is weer eens wat anders. Interessante keuzes worden er gemaakt, totaal anders reizen dan mijn hedonistisch manier. Ik begrijp niet alles woordelijk maar krijg een hoop mee, zo in het Spaans. We praten over het leven, de zijne en de mijne. Over het leven in Europa met zijn zakelijke mentaliteit en efficiency en het leven op dit continent dat meer in het teken staat van overleven en samen leven.

Proost! Dat ook wij het belang van het-samen-zijn niet vergeten!