Whalesharks en goed gezeldschap in La Paz

La Paz! Na een nachtbusrit van Ongeveer 11 uur. Ging eigenlijk best.
Nou, de eerste bank was een heftige teleurstelling. De paniek even heel groot, thuisfront op meerdere fronten heel behulpzaam en de HSBC een topper. Gewoon geld. Dollars en peso's. Dus toen terug naar dat aardige tentje waar ik eerst niets te bestellen hadden nu fijn aan de koffie kon. Het was tenslotte net half 9, dus ja, eigenlijk was de chardonnay 'a matter of speech'. Vervolgens een onderkomen. Ik heb dus van dit deel geen lonely Planet meegenomen dus het is een beetje wat je tegen komt. Tripadvisor en booking.com helpen richting te geven aan waar je wat kan vinden maar het zijn vaak de top en mid end hotels. En die ga ik me niet de hele reis kunnen veroorloven. Daarvoor is 214 dgn te veel. Ik kom langs een vrolijk blauw en geel gebouw en het zegt pension. Het zegt veel waarop ik mijn keuze baseer. Het ziet er vrolijk uit! Kamer is ok. De binnenplaats gezellig en vol mensen. 250 peso per nacht. Prima! Ik ben onder de pannen. Het bleek een gouden greep!!
Maar eerst die spijkerbroek wassen. Die blijft gewoon rechtop staan en ja, ik ruik mezelf. Dus die blouse die ik ook al 10 dgn aan heb (omdat het de dikste is die ik mee heb) moet ook nodig weer fris worden. Als ik ze die middag op ga halen is het geluksmoment groot. Fris ruikende kleding, man lekker hoor. Thuis heel gewoon, hier echt even een moment om bij stil te staan en even goed de neus ophalen. Op naar de malecon. Zo heet elke boulevard in zich zelf respecterend dorp/stad. Ik kom helemaal wweer tot rust. Daar kom ik Markus tegen (hi, i am Markus from Portland Oregon). Hij begroet me als een oude vriendin. Hè guys, she is in my hostel. En daarmee is het goed. Ik krijg een taco en bier. En daarmee is het goed!
Ik ben deze ochtend uit de bus gerold, een dag vol emoties dus om half 9 lig ik, met oordoppen, in bed.
11 januari. Op naar de gister geregelde tour; whalesharks. Lijkt me leuk, niet te duur dus ....weet ik veel..laat maar doen.
Iedereen aan boord...? Varen maar. Al gauw zien we weer hoopjes dolfijnen. Een familie van 5 en anderen in duo's. Ze zijn zo gracieus. Dan een vin! Iedereen in de wetsuit, snorkels aan, flippers.....go! Go! G! Go! Het gaat in een keer goed. Ik ben onder water. Kijk en TERING!!!! Ik schrik me helemaal te pletter. Wat is dit een enorm beest! Wist ik veel!! Ik ben echt even buiten adem van schrik. We mogen in groepjes van 6 om beurten in het water. Ik moet zeggen, heel eerlijk, ik vond het doodeng, spannend, enorm leuk tegelijk. Zo'n gevoel van kijk mij nou maar tegelijk ook echt bang. Tuurlijk doet bij niets. Hij eet plankton, maar hij is echt wel 5 tot 6 meter lang en je zwemt er 50 cm naast! De gids die mee is zegt houdt mijn hand maar vast. En dat geeft moed dus ik ga nog zeker 5 x te water. Met die kombi van angst en nieuwsgierigheid. Uk vond het echt een bijzondere ervaring. Overigens is de walvishaai de grootste vis ter wereld......hihi.
De verdere middag brengen we drinkend door met Shona en Dan. Aan de margerita's. Tegen de tijd dat het bier op tafel komt maken we de foto! Wat een heerlijke dag.

De volgende dag is er Skype met Boris en Ollie en zus! Zo leuk! Boris helemaal onder de indruk van alle dolfijn en walvis verhalen. Terecht, ik ook! In dit pension zit iedereen achter zijn Apple, erg grappig om te zien. Zack uit, toevallig, Portland Oregon en Peter uit Hongarije komen net uit Creel. Met die trein. Het sneeuwt daar. En het is er koud. Wel mooie foto's. Mmmmmmm..........
Ik upload foto's en het duurt weer uren. Enfin, ik ga taco's eten met Peter en we eindigen met wel 9 man op het dak. Er is bier, gezelligheid, nonsens en op een gegeven moment gaan de jongens hotdogs halen. Voor iedereen. Just take! Kijk, daar gaat het om. Delen, samen, op een dak dat geen dakterras is, sterren aan de hemel, gekken meiden uit Austria, een lieve blonde hippie
(Markus) en bier en hotdogs. Niets meer aan toe te voegen. Tevreden in bed gerolt.

13e; en nu komt het. Ik ga met de boot (is maar 14 uur dus ik heb mezelf een cabin kado gedaan) naar..............Mazatlan!
En dat is totaal de andere richting op dan mijn voorbereidingen. Sorry Marjolein. Geen creel, geen trein, geen copper canyon. Ja, het blijft prachtig.cik vind het ook jammer maar het is gewoon te koud! Ik heb het niet bij me en ga de kleding ook niet aanschaffen. Ik zal de ezel op een andere plek 'thuis' brengen.
Me, myself and i zijn het helemaal met elkaar eens. Op naar de zon.
Op het busstation kom ik toevallig Shona en Dan tegen dus wordt nog uitgezwaaid ook. Aangekomen bij de ferrie zit daar de oude Australiër die ik in de bus van san vicente naar guerrero negro ben tegen gekomen. John. Kijk, zo moet het gaan. Je bent niet alleen.
Deze gare oude boot gaat ons naar het vaste land brengen. Benieuwd wat daar is. Want hier heb ik op geen enkele wijze op ingelezen, hihi. Zo blij met de mini!

Pa en ma; een fijne ski vakantie!
De rest... Sterkte met de voorspelde sneeuw.

XXXX
Simone