de eerste week BA
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
07 Oktober 2009 | Argentinië, Buenos Aires
Hallo allemaal,
een week van huis en wat is er al veel gebeurt. Het aller- aller belangrijkste is dat op 3 oktober mijn nichtje geboren is!!!! Olivia Roos, is het niet prachtig!! Alles is goed gegaan en dat is erg fijn om te horen als je aan de andere kant van de wereld zit.
Verder heeft vader zijn verjaardag gehad: van harte!
En heb ik al het nodige beleeft.
Dat wil zeggen: vrijdag was mijn eerste echte dag in BA. Ik ben halverwege de ochtend gelopen naar Puerto Maduro en San Telma met een halve kaart. Ben redelijk om gelopen maar het uiteindelijk wel HET plein van San Telmo gevonden en was direct verliefd. Handwerk, artisanes, wijntje, en de tango die op het plein werd gedanst. Mooi weer en helemaal het gevoel dat is waar ik voor gekomen was. Heerlijk.
Het bussen systeem hier is echt geen eitje dus dat liep nog niet zo soepel maar uiteindelijk ben ik weer thuis gekomen.
Aurora mijn ´landlady´ was ook thuis. lekkere uientaart gegeten.
Goed geslapen waar ik heel blij mee was..meer dan goed geslapen, gewoon in coma, moet ik eigenlik zeggen.
De zaterdag ben ik naar Cementario del Retiro geweest. Een begraafplaats waar o.a. Evita Peron ligt. Geweldig tombes, zichtbare grafkisten in prachtige grafmonumenten, grafdeuren, halve kerken, maria beelden, bekende en onbekende rijke argentijnen liggen daar zij aan zij. Retiro zelf is een van de rijkste wijken met veel groen, ruim opgezet en veel clubs en bars. Tja, daar had ik midden op de dag geen tijd voor. Vlakbij ligt ook de wijk Palermo en die heb ik ook bezocht. Ook daar is het even zoeken naar de juiste plek. Die ik helaas pas na de lunch heb gevonden. Erg gezellig met ook daar een markt, wijn, veel mensen en terrassen.
Zondag ben ik naar Tigre gegaan. Met de bus.....dat is ook een ervaring vermeldens waardig vind ik.
In BA staan de mensen in de bus nog op voor ouderen en mensen met kinderen. Actief! Mensen kijken naar wie er binnen komen en stellen het zelf voor! Wilt u zitten, ik kan staan. maar na ongeveer een half uur/40 minuten kan ik niet meer staan en wil ik zitten. Ik ben met een zere knie uit het vliegtuig gekomen en het is met al het lopen er niet beter beter op geworden. Ik verhuis wat meer naar achter in de bus en wacht op een vrije stoel. Want al die oude mensen komen nooit achteraan de bus want dan is er allang iemand opgestaan voor hen.
Ze staan hier trouwens echt nog in de rij voor de bus, helemaal het hoekje om als het moet. Dan loop je langs en denk je...waarom staan die mensen hier langs de kant van het gebouw, dan ga je de hoek om en zie je de bushalte.
Verder zijn de mensen hier super aardig. Je kunt ze echt alles vragen en ze kijken altijd alsof ze bereid zijn te antwoorden, dat niet alleen...ze doen het ook. Zo anders dan in nederland. Hier zie je ook veel stelletjes lief zoenen op straat. Je kunt hier door een drukke straat lopen zonder dat je aan alle kanten wordt weggedrukt en als dat wel het geval is zeggen ze echt sorry. bijzonder hoor.
Enfin, zondag dus in Tigre. Eindelijk sms-contact met zuslief maar het lukt maar niet om telefonisch contact te krijgen. Beetje onhandig dat ik mijn telefoon niet zo goed ken voordat ik op reis ging. Tigre ligt in een delta en kent vele eilandjes. Het is erg toeristisch en je kunt er boottochtjees maken. Dat heb ik dus maar gedaan...op de boot kreeg ik het SMS-je dat Olivia was geboren.
Gelukkig was het niet al te druk dus die tranen van geluk heeft niemand gezien...niet dat ik me daar op dat moment druk om maakte. Wel dat ik me op dat moment erg ver weg voelde van mijn zusje en de rest.
De boottocht was verder best leuk. Mooie huizen aan de kant, lekker weer en ik vind het altijd fijn op het water.
Terug in het huis hebben we een goede fles wijn open gemaakt en geproost op de aankomst van Olivia. Het was wel een speciale dag want die dag was er een grote argentijnse ster gestorven, Mercedes Sosa. Ik woon nu vlakbij de plek waar ze opgebaard lag en waar de mensen een laatste eer bewijzen.
Mercedes sosa is een zangeres, dus mijn gedachte was dat er een stem verloren was gegaan maar dat er ergens anders, in Nederland dus, een nieuwe stem was geboren. Mijn zwager dacht hetzelfde, mooi he!
Maandag ben ik begonnen met school. Helaas was de eerste dag een grote chaos. Te veel mensen begonnen op dat moment en ze hadden te weinig gekeken naar het niveau, of eigenlijk,....helemaal niet. Derhalve zat ik de eerste dag bij de beginnners, samen met nog 2 meer gevorderden. Pas op dinsdag zijn we in de juiste klas gezet.
het is druk in deze kleine school. We beginnen om 09.00 uur met 2 pauzes en eindigen om 13.00 uur. Het is vrij klein en omdat iedereen tegelijkertijd pauze heeft is het dringen bij de koffiekannen. voor de toiletten en om elkaar te passeren op weg naar de gemeenschappelijke ruimte. Maakt wel dat je mekaar gauw leert kennen. Veel nationaliteiten zijn vertegenwoordigd. Canada, USA, engeland, duitsland, frankrijk, zweden en een paar nederlanders. niet heel veel mensen van mijn leeftijd maar ik had niet anders verwacht. Heerlijke plannen van iedereen; 4 weken spaans en dan 3 maanden reizen, 10 weken school en dan 4 maanden werken, 5 weken school en dan reizen. anderen leren spaans omdat ze zich echt vestigen in Argentinie. Die ene week van mij valt echt in het niet, maar ja, het gaat bij mij dan ook meer om het ophalen van de taal dan het echt (opnieuw) gaan leren. Ik wil gewoon meer in staat zijn de aankomende 4 weken lekker te kletsen en hen te verstaan.
Nou, laat dit het even zijn voor nu.
Nog genoeg meer te vertellen maar dat doe ik dan de volgende keer.
laterrrrrr,
bedankt overigens iedereen voor hun berichtje. Leuk om te lezen!!!!!
Hou vol, zou ik zeggen!
liefs voor iedereen,
Simone
een week van huis en wat is er al veel gebeurt. Het aller- aller belangrijkste is dat op 3 oktober mijn nichtje geboren is!!!! Olivia Roos, is het niet prachtig!! Alles is goed gegaan en dat is erg fijn om te horen als je aan de andere kant van de wereld zit.
Verder heeft vader zijn verjaardag gehad: van harte!
En heb ik al het nodige beleeft.
Dat wil zeggen: vrijdag was mijn eerste echte dag in BA. Ik ben halverwege de ochtend gelopen naar Puerto Maduro en San Telma met een halve kaart. Ben redelijk om gelopen maar het uiteindelijk wel HET plein van San Telmo gevonden en was direct verliefd. Handwerk, artisanes, wijntje, en de tango die op het plein werd gedanst. Mooi weer en helemaal het gevoel dat is waar ik voor gekomen was. Heerlijk.
Het bussen systeem hier is echt geen eitje dus dat liep nog niet zo soepel maar uiteindelijk ben ik weer thuis gekomen.
Aurora mijn ´landlady´ was ook thuis. lekkere uientaart gegeten.
Goed geslapen waar ik heel blij mee was..meer dan goed geslapen, gewoon in coma, moet ik eigenlik zeggen.
De zaterdag ben ik naar Cementario del Retiro geweest. Een begraafplaats waar o.a. Evita Peron ligt. Geweldig tombes, zichtbare grafkisten in prachtige grafmonumenten, grafdeuren, halve kerken, maria beelden, bekende en onbekende rijke argentijnen liggen daar zij aan zij. Retiro zelf is een van de rijkste wijken met veel groen, ruim opgezet en veel clubs en bars. Tja, daar had ik midden op de dag geen tijd voor. Vlakbij ligt ook de wijk Palermo en die heb ik ook bezocht. Ook daar is het even zoeken naar de juiste plek. Die ik helaas pas na de lunch heb gevonden. Erg gezellig met ook daar een markt, wijn, veel mensen en terrassen.
Zondag ben ik naar Tigre gegaan. Met de bus.....dat is ook een ervaring vermeldens waardig vind ik.
In BA staan de mensen in de bus nog op voor ouderen en mensen met kinderen. Actief! Mensen kijken naar wie er binnen komen en stellen het zelf voor! Wilt u zitten, ik kan staan. maar na ongeveer een half uur/40 minuten kan ik niet meer staan en wil ik zitten. Ik ben met een zere knie uit het vliegtuig gekomen en het is met al het lopen er niet beter beter op geworden. Ik verhuis wat meer naar achter in de bus en wacht op een vrije stoel. Want al die oude mensen komen nooit achteraan de bus want dan is er allang iemand opgestaan voor hen.
Ze staan hier trouwens echt nog in de rij voor de bus, helemaal het hoekje om als het moet. Dan loop je langs en denk je...waarom staan die mensen hier langs de kant van het gebouw, dan ga je de hoek om en zie je de bushalte.
Verder zijn de mensen hier super aardig. Je kunt ze echt alles vragen en ze kijken altijd alsof ze bereid zijn te antwoorden, dat niet alleen...ze doen het ook. Zo anders dan in nederland. Hier zie je ook veel stelletjes lief zoenen op straat. Je kunt hier door een drukke straat lopen zonder dat je aan alle kanten wordt weggedrukt en als dat wel het geval is zeggen ze echt sorry. bijzonder hoor.
Enfin, zondag dus in Tigre. Eindelijk sms-contact met zuslief maar het lukt maar niet om telefonisch contact te krijgen. Beetje onhandig dat ik mijn telefoon niet zo goed ken voordat ik op reis ging. Tigre ligt in een delta en kent vele eilandjes. Het is erg toeristisch en je kunt er boottochtjees maken. Dat heb ik dus maar gedaan...op de boot kreeg ik het SMS-je dat Olivia was geboren.
Gelukkig was het niet al te druk dus die tranen van geluk heeft niemand gezien...niet dat ik me daar op dat moment druk om maakte. Wel dat ik me op dat moment erg ver weg voelde van mijn zusje en de rest.
De boottocht was verder best leuk. Mooie huizen aan de kant, lekker weer en ik vind het altijd fijn op het water.
Terug in het huis hebben we een goede fles wijn open gemaakt en geproost op de aankomst van Olivia. Het was wel een speciale dag want die dag was er een grote argentijnse ster gestorven, Mercedes Sosa. Ik woon nu vlakbij de plek waar ze opgebaard lag en waar de mensen een laatste eer bewijzen.
Mercedes sosa is een zangeres, dus mijn gedachte was dat er een stem verloren was gegaan maar dat er ergens anders, in Nederland dus, een nieuwe stem was geboren. Mijn zwager dacht hetzelfde, mooi he!
Maandag ben ik begonnen met school. Helaas was de eerste dag een grote chaos. Te veel mensen begonnen op dat moment en ze hadden te weinig gekeken naar het niveau, of eigenlijk,....helemaal niet. Derhalve zat ik de eerste dag bij de beginnners, samen met nog 2 meer gevorderden. Pas op dinsdag zijn we in de juiste klas gezet.
het is druk in deze kleine school. We beginnen om 09.00 uur met 2 pauzes en eindigen om 13.00 uur. Het is vrij klein en omdat iedereen tegelijkertijd pauze heeft is het dringen bij de koffiekannen. voor de toiletten en om elkaar te passeren op weg naar de gemeenschappelijke ruimte. Maakt wel dat je mekaar gauw leert kennen. Veel nationaliteiten zijn vertegenwoordigd. Canada, USA, engeland, duitsland, frankrijk, zweden en een paar nederlanders. niet heel veel mensen van mijn leeftijd maar ik had niet anders verwacht. Heerlijke plannen van iedereen; 4 weken spaans en dan 3 maanden reizen, 10 weken school en dan 4 maanden werken, 5 weken school en dan reizen. anderen leren spaans omdat ze zich echt vestigen in Argentinie. Die ene week van mij valt echt in het niet, maar ja, het gaat bij mij dan ook meer om het ophalen van de taal dan het echt (opnieuw) gaan leren. Ik wil gewoon meer in staat zijn de aankomende 4 weken lekker te kletsen en hen te verstaan.
Nou, laat dit het even zijn voor nu.
Nog genoeg meer te vertellen maar dat doe ik dan de volgende keer.
laterrrrrr,
bedankt overigens iedereen voor hun berichtje. Leuk om te lezen!!!!!
Hou vol, zou ik zeggen!
liefs voor iedereen,
Simone
-
08 Oktober 2009 - 06:22
Yvonne & Esther:
Hee Simone,
Gefeliciteerd met je nichtje;-) Inderdaad jammer dat je zo ver weg was, maar gelukkig kun je tegenwoordig sneller op de hoogte zijn he!
Zo te horen, heb je best al veel ondernomen. Leuk om te lezen, ik kan bijna zien waar je bent:-D
Hier in Nederland geen wandel en terrasjes weer hoor, hoewel het vandaag (8/10) wel weer aardig begint.
Ik ben al de hele week thuis. Fred ligt in het ziekenhuis en gelukkig gaat het nu de goede kant op. Hij is echt heel ziek geweest en ze hebben hem vanaf zaterdag slapende gehouden aan allerlei apparaten. Behalve een hartinfarct weten ze nog steeds niet wat het nou precies is wat hem zo ziek maakt. Vanaf gisteren hebben ze hem geen slaapmiddel meer gegeven, dus tussen dan en vandaag zal hij ergens wakker worden. We zijn erg benieuwd hoe. Verder hebben we erg veel steun aan elkaar en van familie en vrienden, dus trekken we het wel hoor!
Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Heel veel succes met je spaanse cursus! en lees je snel.
Liefs,
Yvonne en Esther -
08 Oktober 2009 - 06:43
Marja Robert:
Hoi Simone, nu ik je reisverslag lees denk ik weer terug aan je vorige trip.Wat gaat de tijd toch snel. Je bent maar een ondernemend vrouwtje die veel culturen opsnuift ove de hele wereld. Je geniet van alles om je heen en legt makkelijk contacten. Ervaringen die je hele leven meegaan. Ik heb bewondering voor je. Zeker omdat je toch je familie mist en dubbel mist omdat je weer tante bent geworden. Gefeliciteerd. Dat zijn allemaal ervaringen die je niet wilt missen. Je haalt zo wel alles uit het leven en wat het jou te bieden heeft. Je doet het maar en in je uppie. Maar je verhalen en belevenissen deel je alvast met familie en vrienden en dan voel je je toch minder alleen. Ik kijk alweer uit naar je volgende avontuur. Maak er een fantastische tijd van Simone en tot laters.
Liefs uit Berkel en Rodenrijs van Marja en DonX -
08 Oktober 2009 - 09:59
Ross:
Nou hier ben ik dan. Een beetje laat maar ben net ziek geweest, en heb dus niet achter de pc gezeten. Josje heeft gewonnen!!!!!
Ik denk dat wil je vast wel weten.
Als ik je zo hoor, heb je het prima naar je zin daar. Nou ik mis je nu al. Van Harte gefeliciteerd met je nichtje(die is nu op dezelfde dag als mijn broertje jarig)!!!!
Dikke knuf ook van Mies en Alex -
12 Januari 2010 - 20:10
Simone De Roos:
emilie
19 oktober 2009
Hi Simone,
En, ben je inmiddels weer vloeiend spaans aan het babbelen? Heerlijk te lezen over je avontuur en al die indrukken die je weer opdoet. Geniet! -
12 Januari 2010 - 20:12
Simone De Roos:
Gallina
8 oktober 2009
Hoi Simone.... Evita ligt echt niet in Retiro hoor, het grote busstation, haha. Je bedoelt de wijk Recoleta!
Maar nog heel veel plezier, dat zal wel lukken en ik ben er over een maandje weer! -
12 Januari 2010 - 20:13
Simone De Roos:
Monique
8 oktober 2009
Hoi hoi, allereerst natuurlijk Van Harte !!!met olivia Roos (en dat geldt natuurlijk ook voor pa,ma,opa en oma en de rest van de familie)en verder beetje sorry dat ik je niet meer heb gesproken voor je vertrek. Hoop voor je dat je knie zich weer wat kan herstellen in de schoolbanken zodat je straks helemaal fit op pad kan. Veel plezier nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
