De reis terug naar huis

Dan wordt dit het laatste verhaaltje van mijn reis door Argentinie.

Ik had een vliegtuig te halen om 13.00 uur naar Rio. De bus was op tijd, het verkeer in BA zat redelijk mee dus op tijd op Retiro.
Daar toch met de taxi naar het vliegveld. Bij mijn weten een prijs afgesproken van 70 p. Toch nog even gechecked of hij dat ook zo begrepen had. Nou...niet helemaal. Dus afgezet bij Manuel Tienda, een minibus-bedrijf. Ook goed, 40p om ook op tijd aan te komen.
Vraagt die alleraardigste steward of ik ook in 1x door naar Sao Paulo wil. Dan hoef ik niet over te stappen. Ik zeg nog ja ook....nu zit ik dus 7 uur op Sao Paulo te wachten voor de vlucht naar London. Op een luchthaven waarvan ik weet dat er niets.....helemaal niets te doen is. Het mooie van tijd is dat het voorbij gaat. Dus na 7 uur, 2 caiprina's, 3 water, 1 vreemdsoortig snackje en 23 andere vluchten te hebben zien vertrekken kan ik 's nachts om 12 uur boarden voor de vlucht naar London. Ik zit in het midden, rij van 4 en niemand in die rij. Ik ga gelijk languit en ondanks herhaaldelijke turbulentie blijf ik liggen en slaap ook nog wel. Ben net op tijd wakker voor het ontbijt en dan, verrassend snel eigenlijk, zijn we er al wel. Hondsmoe begeef ik me in de rijen voor de douane. Mjin hemel, dacht ik blij te zijn dat ik iedereen zo direct kon verstaan, snauwen ze je van alles toe. En moet ik mijn zorgvuldig uitgekozen Salentein-wijn bijna nog inleveren ook want.....op vluchten in Europa mag ook de taxfree-drank niet meer dan 100 ml zijn. Die moet ik dus inchecken....dat betekent niet een connecting-flight maar 'buitenom' alsof je in Engeland instapt, inchecken. Nu ik daar dan toch sta....mijnheer van BMI, ik moet eigenlijk nog 7 uur wachten. Heb net 10 uur gevlogen en ook daar al 7 uur gewacht..is er misschien een eerdere vlucht waarmee ik naar amsterdam kan? En jawel...kan direct door. Betekent wel dat het schema voor de afhalers niet gehaald wordt. Geeft niet, Nicole! Emilie haast zich de pleuris en staat bij de gate! Mijn tas kon in al die haast niet met dezelfde vlucht mee dus lekker licht eten we nog wat op Schiphol en kan ik de eerste verhalen kwijt.

Dan op naar de poezebeesten. Ik kom in een super schoon huis (hulde Manon!) met 2 luid knorrende katten op de bank kom ik weer helemaal thuis..............

Al is het al even geleden dat ik terug was, dit blog was natuurlijk nog niet tot de laatste dag beschreven. En het is niet af zonder dankzegging voor jullie reacties.
Het is heerlijk die te lezen!

Ik heb genoten van 5 weken Argentinie. Mooie dingen beleeft en die ervaring gaat gewoon weer mee!

liefs,
Simone
tot een volgende blog!