Nyaungshwe; Inlelake

Daar ben ik weer...

Ik ga zo tegen lunchtijd het dorpje in. Blij nog even wat slaap gepakt te hebben.
Wat is hier te doen? In ieder geval een boottocht op het meer. Helaas doen ze hier niet aan shared boekingen. Als ik wil gaan, dan is het een individuele boeking. Ik moet zelf andere mensen vinden om te delen. De prijs die ik voor een bootje betaal alleen is net zo veel als voor 4 personen. Ik ben wel een beetje verbaasd, verwonderd. Misschien tref ik nog mensen, deze middag. Helaas, aanspraak was ver te zoeken. Ik fiets wat doelloos rond in dit stoffige plaatsje waar toch wel heel veel toeristen zijn. Ik eet mijn 'verdriet' weg met zuiver herkenbaar en Europees eten: avocado salade bij de meest Europees uitziende tent. zo, das lekker! Als ik mijn ogen dicht doe dan is het net of ik een jaar terug ben in de tijd en in prachtig Mexico zit...:-).
Het dorpje is nog zeer birmees met wat oprukkende invloeden voor en van de toeristen. Hier zijn de echte toeristen souvenierwinkeltjes, er is een centrale markt met huis-tuin en keuken artikelen midden in het dorp en veel kleine birmeese eettentjes, wel veel tour agencies. Ik verwacht dat het over 5 jr een backpackers mekka is, met een mix van budget guesthouses, midrange en top-end hostels, meer restaurants western style en nog meer tour agencies..:-). Zo goed als alle wegen zijn smal en net aan geasfalteerd. Iedereen fietst hier, brommert er en toetert er lustig op los.
s Avonds eet ik spaghetti waar ook alleen maar buitenlanders zitten, allemaal verdiept in elkaar of de LP. Bleh.......
De volgende dag ga ik naar de kade, nog steeds op zoek naar aansluiting. Ik vraag aan zeker 3 stellen of ik met ze mee kan en krijg nul op rekest...nou, toen nam ik het besluit.....
Ik ga lekker alleen en ik ga me voelen als een prinsesje, zo in een stoel, in mijn eentje op zo'n smalle boot. Het werd een prachtige dag. Het is nog koud in de ochtend en er is optrekkende mist, kun je voorstellen hoe het is om dan de houten smalle bootjes op het meer te zien met de vissers die daar beroemd zijn om hun specifieke manier van bootje varen, met 1 been bewegen ze de peddel. Grote fuiken aan boord, erg fotogeniek allemaal. Ik geniet enorm en ook op momenten erg stil geworden van de armoedige manier van leven op het meer. Die bamboe huisjes op palen, zo klein, zo eenvoudig. Die kindertjes....in smutzige kleren. Even stil van.
Het is heerlijk warm geworden op de dag, heerlijk om te varen en te kijken naar de floating gardens; hun akkerbouw en bloementuinen. Omringt door het water telen ze bloemkool, tomaten, kool, avocado en bloemen. En alles wordt vervoerd per bootje en verkocht in de winkel op palen.
Verder bestond de dag uit (snelle) bezoekjes aan een zilversmid, weverij, sigarenmakerij en een prachtig leuke markt waar ik mijn eerste souvenirs heb gekocht en prachtige portretjes heb kunnen maken van de vrouwen van de Pa'o stam.
Oh, en een bezoek aan een klooster waar 3 monniken zich vervelen dus leren ze de katten springen.......hoop katten gezien maar springen deden ze niet..:-).
Wel jammer daar, klooster stond aardig vl met oude buddha's en dan ook een lange gang met alleen maar toeristenmuuk. De commerciële wereld raakt de spirituele wereld danig. Terug in Nyaungswe ga ik naar mijn favo terras voor mijn favo avocado salade en dan raak ik eindelijk in gesprek met 2 duitsers. Hehe, even gezellig. Ze vragen of ik overmorgen met ze mee wil naar een klooster, 2 uur rijden ervandaan, een plaatsnaam die begint met een K...maar eigenlijk verstond ik ze niet....tuurlijk ga ik mee! Gezellig. Tot overmorgen!
Wat is dan het gevoel over zo'n dag anders dan gister. Ben blij over vandaag.
Ik heb een ietwat rare avond met een reeds beschonken amerikaan maar daarover zal ik jullie niet lastig vallen...:-).
De volgende morgen ontmoet ik de Nederlandse Ingrid aan de receptie van het hotel en na een korte introductie gaan we samen fietsen vandaag. Leuk pad, niet té zwaar. We willen zo graag blijven kletsen en hebben elkaar veel te vertellen dat we zij aan zij willen rijden. Dat is best nog een opgave want de wegen zijn smal en er is veel verkeer. De brommertjes kunnen ons wel passeren al toeteren ze alsof ze een vrachtwagen zijn. Maar die rijden hier ook en dan is het echt beter om achter elkaar te rijden....:-). We hebben een overheerlijk restaurant gevonden voor de lunch (bv tea leaf salade.....), onderhandelen stevig over de prijs van de korte overtocht met de fietsen op het bootje en dan eindigen we deze relaxte dag, nog steeds gezellig kletsend, met samen lekker birmees eten. Ook een topdag.
Hé, wat een fijn gevoel.
De andere dag sta ik om 09.00 uur klaar voor de dag met de duitsers......had ik ze toch verkeerd begrepen en gaan ze naar Kalaw en blijven daar ook.....
Nu ga ik daar ook heen maar morgen pas. Wat zal ik doen? De behoefte aan gezelschap prefeleert dus check ik uit, ruil mijn buskaart in, pak de tas en klim in de auto.
Maar ik had het wel beter even kunnen doorvragen de dag daarvoor.....

Nou, tot zover de avonturen in Inlelake,
Tot later, in Kalaw,

Liefs,
Simone