Laatste stop; San Juan del Sur
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
26 April 2013 | Nicaragua, San Juan del Sur
Ik vertrek naar de laatste plek in Nicaragua voordat ik verder reis naar Costa Rica. Ik loop door het inmiddels zeer vertrouwde Granada naar de bus. In mijn hostel deel ik nog muziek met Cesar. Ik geef hem Stone Sour en ik krijg Lisa Gerrard. Grappig te ontdekken dat we beiden zo een ontzettend uiteenlopende muzieksmaak hebben, die elkaar op vele vlakken raakt. Wat was het heerlijk terugkomen elke keer. Verrassend genoeg doet het me veel ook deze plek te verlaten. Met nu letterlijk de tranen in mijn ogen zit ik in de bus.
Ja, het was hier een maand lang godverzengend heet, mijn reistempo lag veel lager maar wat een mooi land. Veel is in opbouw, wordt aan gewerkt, huizen, wegen, dorpen. En wat een lieve mensen. Met humor en vriendelijkheid. Mooie mensen ook, mannen en vrouwen (die hoekige kaaklijnen......). Veel kleine momenten van contact. Ze lachen naar elkaar, naar toeristen, ja ze hebben het niet breed maar zijn zo rijk. Ze staan zo open voor de mensen. Mannen fluiten, kijken vrouwen na, maken oogcontact maar geen enkel moment heb ik het als vervelend ervaren, er is altijd een lach(je). Vrouwen zijn wel wat afstandelijker maar door een glimlach zie je ze ook openen. Ik hoop dat wij dat ook weer terug krijgen in Nederland. Dat het niet erg is een stapje opzij te doen, elkaar vriendelijk aan te kijken, gedag te zeggen, samen in die volle bus of trein te staan in de wetenschap dat we er SAMEN staan. Dat een grapje beloont wordt met een glimlach, een kwinkslag. Man, wat kunnen wij toch serieus zijn, neem nou dat Koningslied...wat een (afschuwelijke) commotie. Om wat? vraag ik me serieus af.
In San Juan de Sur is er strand...maar dit is de andere kant van het land; de pacifico. Koud, zanderig water. Toeristische surf-dude plekje, niet zo groot, wel met fijne 'vibe'.
De volgende dag verkas ik naar Casa Maderas, vlakbij een ander strand. Even helemaal niets. Dit is een resort-achtig aangelegenheid. Er is een restaurant, een zwembad, yoga(!) en verder zijn er bruine heuvels....Oh, en een groep howler monkeys..altijd iets om bij stil te staan en van te genieten!
Dit is precies wat ik nodig heb om af te kicken van Corn Eiland en Nicaragua. Ik schrijf mijn blog en doe allerhande administratie. De 2 dagen glijden voorbij, gelardeerd door de broodnodige cocktails: margerita's en ook macua. Thuis deze cocktail toch ook maar gaan maken.....mmmm.
26 april terug in San Juan. Lekker aan het strand gelopen en fijn gezeten bij de zonsondergang, Tona erbij, hoe goed kan een mens het hebben.
De laatste Nica-souverniers aangeschaft. Laatste rondje dorp laat een mooie combi zien tussen locale uitdragerijen, surfshops, supermarkten en wat meer Gringo-restaurants. Zoals waar ik nu zit: een tapas tent met gewoon echte Spaanse tapas. Lekker hoor :-).
Ben benieuwd naar Costa Rica. Heb nog 1 maand voor 2 landen: Costa Rica en Panama dus het wordt allemaal iets sneller reizen of grotere stappen maken, denk ik.
We gaan het zien. Dag voor dag. In het hier en nu.
Dag!
S
PS.....misschien komt er ooit nog een een blog over alle tussendag (8!) in die mooie stad Granada.......
Ja, het was hier een maand lang godverzengend heet, mijn reistempo lag veel lager maar wat een mooi land. Veel is in opbouw, wordt aan gewerkt, huizen, wegen, dorpen. En wat een lieve mensen. Met humor en vriendelijkheid. Mooie mensen ook, mannen en vrouwen (die hoekige kaaklijnen......). Veel kleine momenten van contact. Ze lachen naar elkaar, naar toeristen, ja ze hebben het niet breed maar zijn zo rijk. Ze staan zo open voor de mensen. Mannen fluiten, kijken vrouwen na, maken oogcontact maar geen enkel moment heb ik het als vervelend ervaren, er is altijd een lach(je). Vrouwen zijn wel wat afstandelijker maar door een glimlach zie je ze ook openen. Ik hoop dat wij dat ook weer terug krijgen in Nederland. Dat het niet erg is een stapje opzij te doen, elkaar vriendelijk aan te kijken, gedag te zeggen, samen in die volle bus of trein te staan in de wetenschap dat we er SAMEN staan. Dat een grapje beloont wordt met een glimlach, een kwinkslag. Man, wat kunnen wij toch serieus zijn, neem nou dat Koningslied...wat een (afschuwelijke) commotie. Om wat? vraag ik me serieus af.
In San Juan de Sur is er strand...maar dit is de andere kant van het land; de pacifico. Koud, zanderig water. Toeristische surf-dude plekje, niet zo groot, wel met fijne 'vibe'.
De volgende dag verkas ik naar Casa Maderas, vlakbij een ander strand. Even helemaal niets. Dit is een resort-achtig aangelegenheid. Er is een restaurant, een zwembad, yoga(!) en verder zijn er bruine heuvels....Oh, en een groep howler monkeys..altijd iets om bij stil te staan en van te genieten!
Dit is precies wat ik nodig heb om af te kicken van Corn Eiland en Nicaragua. Ik schrijf mijn blog en doe allerhande administratie. De 2 dagen glijden voorbij, gelardeerd door de broodnodige cocktails: margerita's en ook macua. Thuis deze cocktail toch ook maar gaan maken.....mmmm.
26 april terug in San Juan. Lekker aan het strand gelopen en fijn gezeten bij de zonsondergang, Tona erbij, hoe goed kan een mens het hebben.
De laatste Nica-souverniers aangeschaft. Laatste rondje dorp laat een mooie combi zien tussen locale uitdragerijen, surfshops, supermarkten en wat meer Gringo-restaurants. Zoals waar ik nu zit: een tapas tent met gewoon echte Spaanse tapas. Lekker hoor :-).
Ben benieuwd naar Costa Rica. Heb nog 1 maand voor 2 landen: Costa Rica en Panama dus het wordt allemaal iets sneller reizen of grotere stappen maken, denk ik.
We gaan het zien. Dag voor dag. In het hier en nu.
Dag!
S
PS.....misschien komt er ooit nog een een blog over alle tussendag (8!) in die mooie stad Granada.......
-
27 April 2013 - 11:18
Martijn:
Hey Simone,
Wat een prachtige verhalen schrijf je! Het is een genot om bij de zaterdagochtendkoffie mezelf te verplaatsen in een vreemd land met warm weer, stranden, cocktails en leuke belevenissen. Hoewel die kakkerlakken wel weg mogen blijven... En nu nog twee maanden. Geniet er heerlijk van en laat ze lekker lang duren. dan kan je er weer over schrijven en wij houden dan een beetje jouw tempo bij (wat voor ons heeeeel gezond is...).
Carpe diem!
Martijn -
27 April 2013 - 11:43
Anita:
Wat een heerlijk verhaal weer. Ik zit hier nu aan de tafel binnen. Net terug van een rondje hardlopen met Wim.buiten is het nog te koud om te zitten (11,1 gr) . Manon is weer thuis van haar vakantie en de wasmachine draait volop! Kortom een gewoon weekend! Wel met een verschil de aankomende week ben ik lekker vrij!!! Nu het mooie weer nog!
Straks ga ik nog even wat eenjarig goed in de plantenpotten zetten hebben we in iedergeval wat kleur in de tuin.
Ik kijk nu al uit naar je volgende blog kan ik weer heerlijk wegdromen en hopen dat we dan hier ook lekker weer hebben.
Xxx -
27 April 2013 - 22:34
Marja Robert:
Je hebt tranen in je ogen om het verlaten van je warme plek Granada, die je omarmt als een dekentje. Ja, typisch he, dat je van die ene plek sneller volschiet dan de andere. Een gevoel van eigenlijk wil je niet weg.Je hebt dit toch maar meegemaakt , niemand pakt je dat meer af. Je hebt nog 1 maand en die zal je zeker nog intens beleven. Wij als lezers, beleven dit met je mee. Je schrijft zo met een passie en zo compleet dat we het allemaal in gedachten met je meemaken. Kijk weer uit naar je volgende blog. PS nog bedankt voor je lieve woorden en medeleven om het overlijden van Punky. Ook jij bent haar nog niet vergeten. Doet me goed Simone. Geniet nog van je laatste maand en laat ons meegenieten. Lfs -
05 Mei 2013 - 09:13
Peter T.:
Leuk weer! Zouden die cocktails thuis ook smaken? Kweenie...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
