Cayes in Belize

De watertaxi is een half open moterbootje en dat vul je tot de nok met localen, toeristen en de bagage. Je zet vervolgens alle ramen op en blaast iedereen achteruit de stoel in.
We zijn er bijna als de 'conducteur' formuliertjes begint te controleren...formuliertjes??
Nee hè........ik zucht even heel diep. Gelukkig heeft de man van de boot er nog wel een al vraagt hij wel waarom iedereen een formuliertje heeft en ik niet...uh, omdat ik mijn kaartje gister heb gekocht?? Weet ik veel!
We komen aan om een Caribische eiland caye Ambergris: houten huizen met veranda's, rasta mannen met dat specifieke dreadlockskapsel op fietsen...hè lady!......
Bob Marley uit de speakers. Het is duidelijk; dit is Belize!!
Ik ben met de crazy canadiens en ga een kamer delen met Whitney in Pedro Inn. 2 zwembaden, sportsbar maar geen warm water en geen deken, geen haakje voor kleding en 2 bedden. Echt waar 2 bedden PUNT. Oja, en een bedlampje. Vooruit, we zijn in de Caribe, right? Wie heeft er dan een deken nodig? Achter ons hostel ligt de main street...denk ik....een behoorlijke plak asfalt in ieder geval.
De meiden zijn super druk en luidruchtig, ze gillen werkelijk de hele boel bij elkaar en ik geloof dat het hele eiland van hun komst op de hoogte werd gesteld..hihi.
Duik in zwembad! Eten in de hoofdstaat bij Fido's; het traditionele en heel lekkere Rice &beans met BBQ chicken. Echt lekker!
Het is een gezellige avond en een leuke kennismaking met het eiland en het verder verbazen en kijken naar de meiden. Hemel, hoe anders dan de meiden uit N-Zeeland.
Het is een onrustig nachtje in de warmte. Dan rond 7 uur word ik wakker van vliegtuig geluid......?....die plak asfalt............Is de runway voor de locale (cessna) vliegtuigjes!! :-).
Dan volgt een 'interessante' ochtend waar het ons ruim 2,5 uur heeft gekost om te verzamelen en te arriveren in het restaurantje om te gaan ontbijten....echt geen grap.
En voor iedereen die mij een beetje kent in de ochtend ..........
Gelukkig had ik wel al koffie op toen we eindelijk rond 12 uur (!) gingen ontbijten met een chicken burger.
De meiden bewaren hun geld om te drinken en ik ga snorkelen. En enorm lekker ding neemt ons mee in het bootje. Het is perfect. Helder water, prachtig koraal, delicaat rif, geweldige vissen. We zien 2 sea turtles, heel veel stingrays (pijlstaatrog) en een 'spotted eagle ray'. Het verschil tussen die twee is de eerste is een vliegende schotel en de tweede vliegt echt, met 'flappen' die als vleugels werken. Dat was (bijna) een emotioneel moment. Wat was dat mooi, daar werd ik gewoon stil van, onderwater. Dan zagen we ook barracuda's, best een gemene blik zo'n vis.
Op een gegeven moment komen we in Shark alley. De gids Samir heeft aas en voert....de haaien. Echt waar, al zijn het wel nursesharks/verpleegsterhaai die er erg haai-erig uitzien maar niet gevaarlijk verder zijn, spannend genoeg kan ik je wel vertellen . Helemaal als Samir verteld dat als je een haai op zijn rug aait hij gaat slapen..jaja..nou, daar zet hij zijn woorden om in de actie en verdomd..de haai is als was in zijn handen, we kunnen hem allemaal aaien. Hetzelfde doet hij met een stingray!! Heel bijzonder voelt dat. Het is een koude, gladde, dikke en zachte huid met ogen die boven het lijf uitkijken.
Ze zijn zo mooi. Klinkt misschien heel gek maar ik vond die echt heel gracieus en prachtig door het water glijden. Heerlijke tour gehad.
De avond vul ik zelf en de meiden zijn de hort op..hihi. Die nacht gaat het waaien, het wordt frisser, het gaat regenen, het gaat stormen en het wordt wel erg fris onder het lakentje.
Deze dag,1 mrt, geen douche want het is echt fris genoeg. Ik klooi een beetje aan en loop op ontdekkingstocht het eiland over. Veel houten huisjes, veel rasta mannen...hè lady!.....Bij de lunch kom ik de meiden weer tegen en hun sponser, Brad, die deze lunch ook voor mij betaald. Goed hoor jongen......
In de middag zit ik ergens aan een bar...weet even dat het nog steeds geen mooi weer is, zwaar bewolkt, fris en het waait stevig. Bovendien is er geen strand op caye Ambergris. Enfin, daar ontmoet ik Alan en Rhonda, alleraardigst stel uit USA met wie het direct klikt. We drinken gezellig de middag stuk met rum-cola's...... en maken plannen om samen door Guata te reizen.
Terug in hostel vermaak ik me met schrijven en naar de goede live muziek te luisteren. We slapen heerlijk omdat het zo lekker is afgekoeld. Alhoewel, we....Whitney is vannacht niet op de kamer geweest. Beetje vreemd gevoel. Ik ben er niet om voor haar te zorgen maar ergens let je wel een beetje op elkaar. Maar er is weinig dat ik kan en wil doen, ze heeft haar eigen verantwoordelijkheid. Ze komt zich om half 7 melden, hihi. Om te zeggen dat ze nog leeft, al is ze dan wel veel kwijt. Tas, telefoon, geld, schoenen. Meidje meidje. Ik voel me jaren volwassener dan ik me normaal gesproken voel. Zeg niets, doe niets. Later blijkt dat de jongens met wie ze waren alles hebben bewaard en hebben gezorgd dat ze het allemaal terug kreeg. Zo zie je maar.
2 maart: op naar caye Caulker, het buureiland. De meiden blijven bij de nieuwe liefdes, hihi.
Ze willen me heel graag uitzwaaien maar ja, het blijft lastig om ze georganiseerd te krijgen en als je een bootje moet halen is tijd wel een dingetje. Enfin, zoals ze over Dik Trom zieden; het zijn bijzondere meiden, en dat zijn ze.
Op caye Caulker slaap ik in een bijzonder hostel. Het is een kattenopvang plek van Maddy. Ze heeft ongeveer 84 katten die ze geweldig goed verzorgd. Daar gaat ook al haar aandacht en geld naar toe en dat is aan de kwaliteit van mijn onderkomen goed te merken.
Maar het is heerlijk om de vertrouwde geluiden van miauwen te horen en weer eens een doorvoede lieve kat te kunnen aaien. De rode katten mijdt ik maar een beetje. Dat verlies voel ik nog te stevig maar de Pippi-poes-achtige zijn super!!! Ze laat nietalle 84 in een keer buiten maar heeft een heel schema om ze gescheiden van elkaar te houden, hetgeen beter voor de katten is maar haar wel heel veel werk bezorgd.
Vandaag tref ik Alan en Rhonda weer, we gaan gezellig verder met drinken, nu bij de Split. Een jeugd hangplek eigenlijk. Het is vandaag nog steeds zwaar bewolkt om niet te zeggen gewoon koud. Allerhande volk trekt aan ons voorbij. De kosten om haar vlucht om te boeken zijn te hoog en helaas gaan we niet samen op pad. Wie weet een andere keer.
Zij gaan terug naar San Pedro en ik eet, speel spelletje en schrijf wat. Dan slapen maar echt waar, het is echt koud. Niet van die vakantieexcuses van nog steeds een 20 Gr., nee uiteraard ook niet de temperaturen die jullie hebben maar met alleen een dun laken gaat het echtniet. Ik trek mijn fleece vest aan en een lange broek. Nou, dat gaat al beter al moet het een raar gezicht geweest zijn. Dan is daar ook nog een knagende muis boven ons hoofd en is het matras flinterdun dus gebroken kom ik uit bed. De slechtste nacht ooit maar de katten maken een hoop goed.
Er is een koude douche en een sarcastische Zweedse jongen in mijn 'kamer'. Als ik zeg ik ga het eiland verkennen zegt tie gortdroog..zie je in 15 min.
Vandaag maar weer eens snorkelen, we zijn er nu toch. Geen Samir maar een biologieleraar..zoveel legt hij uit onder water. Helaas is mijn zicht altijd een beetje beperkt onderwater, helemaal als het dieper gaat dus de helft kan ik niet zien. Ik vermaak me zeer goed met naar andere vissen, rif etc te kijken. Bv die bruine vis met blauwe zoenlippen!
Maar dat mag niet van deze leraar die me herhaaldelijk aanspoort bij de groep te blijven :-(.
Hij gaat een morey eel voor ons proberen naar boven te halen. Op gepaste afstand zie ik redelijk vaag wat voor enorm gevaarte er vanaf de zeebodem naar hem toekomt. Handbal-dik en wel 2 meter lang, ik vond het iets te veel van het goede en ben blij met mijn wazige zicht. Man wat een beest. Ook deze tour gaat langs een (andere) Shark alley en daar wordt het kunstje van de vorige tour herhaald. Nu weet ik wat er komt hihi, dus ik blijf wat langer op de boot om foto's te maken zodat Boris ziet dat zijn tante echt met die haaien heeft gezwommen! Het waren minder haaien maar wel met een knuffelhaai, die bleef maar rondjes zwemmen rond de benen en je kreeg bijna het idee dat hij kopjes kwam geven....
Uit respect voor haar goede werk nog 1 nachtje gebleven maar daarna toch echt even een ander hostel opgezocht voor wel een goede nacht slaap.
Verder is het een beetje aankeutelen vandaag, in een zonnetje!
Al ben ik wel mijn beste, fijnste en hele handige badlaken ergens vergeten. Stom. De meiden zijn inmiddels ook op dit eiland gearriveerd en als ik aan mijn ontbijtje zit (na toch nog niet zo'n hele goede nacht) kan ik Whitney nog even gedag zeggen om dan af te reizen naar Belize, vaste land

Omwille van mijn chronologische volgorde in mijn boek...krijgen jullie er zo nog eentje van me.
Tot zo!