Oaxaca, de stad van catadral en chocolade

Oaxaca
De ochtend in Puebla verloopt een beetje traag. Traag ontbijt, traag bij de correos (postkantoor) en dan opeens heb ik echt haast. Wil nl de bus van 10.45 naar Oaxaca nemen. En het is ineens 10.20! Gauw in de taxi en die racet voor me. Gauw gauw een kaartje kopen en ja, hoor....2 min voordat die vertrekt haal ik die bus. (Anders zou het 12.20 worden en dat is zonde van de tijd). Nahijgend zit ik in de bus. 4 uurtjes maar dus weer geheel relaxed kom ik aan in Oaxaca. Na wederom prachtig landscahp. wat is Mexico toch mooi. Begroeide heuvels, valleien, vergezichten als we omhoog rijden. kleine dorpjes. Wat is er te zien in Oaxaca. ............een koloniale stad, beschermd door Unesco, grote vertegenwoordiging van galerijen en musea, een Mexicaanse cultuur en veel handnijverheid. On top of ook nog monte Alban.

We komen aan in een snikhete stad.Zo heet is het nog niet geweest. Ik vond mijn vooruitgeboekte hostel vrij snel. Het is weer pal naast de zocalo, want...daar gebeurt het.
Qua gastvrijheid gaat dit hostel het niet winnen, ze heeft er geen zin in.cQua geluid tref ik het ook niet. Erg dicht bij de straat en de kamers zijn eigenlijk wandjes in een grotere ruimte. Ik heb een dorm met 4 bedden.
Het blijkt kwart voor 5 te zijn: hoog tijd op de straat op te gaan en een happie te eten. Ik vind een zeer Europees aandoende koffietent met onwijs lekkere focacia. Ja, ja, ook hier even geen Mexicaans. Daarna een blokje rond de zocalo. Het is weer een enorm gebeuren. Er speelt een ouderwetse band met trompetten, blazers, gitaren en wat al niet meer. Het is de wekelijkse 'miercoles' dancing. De woensdagavond dans festijn. Voornamelijk ouderen (dresscode wit) walsen, paso doblen en schuifelen geroutineerd op de muziek. Zo te zien in vaste koppels en als vaste deelnemer. In een andere hoek is het ook druk. Daar voeren 2 clowns een act op. Zo leuk. Ik ga weer aan een andere zijde van deze vierkanten zocalo zitten voor mijn dagelijkse biertje: Modelo deze keer. Eigenlijk kun je niet verkeerd met het bier. Wel met deze stek. Op links is een djembe-speler enthousiast bezig, op rechts 2 mannen op de gitaar maar die moeten duidelijk hun vlieguren nog maken. Om de 2 minuten komt er een vrouw, kind of man langs met kettinkies, tafellakens, kralen, chicklets of gewoon voor geld. Hier word ik even horend dol van. Op naar bed. En daar ontmoet ik mijn 3 Dormies.....hè? Ja? Ja! Het zijn de meiden uit NieuwZeeland van mijn Laatste nacht in D.F. Alleen had ik het toen heel zwaar. We kletsen bij en zij doen hun enorm girly-rituelen ( make-up afhalen, huid reinigen, haar verzorgen en weet ik veel welke tubetjes ze waarvoor gebruikte....maar het waren er veel :-)).
31 januari ga ik de stad doorlopen. Eem kaart gevonden met 4 stadsroutes, langs kerken en pleinen, musea en mercados. Weer is prachtig dus het is fijn lopen en alles maar weer bekijken. Ik kom bij een plein vol met standjes die 'nieves' verkopen. Laat ik dat eens doen. Het blijkt een vorm van ijsje te zijn. Met keuze uit allerlei lekkere smaakjes. Ik word wat vluchtiger met de kerken, merk ik. Nu wel genoeg gezien, al blijven ze prachtig. De tentoonstelling van Botero sla ik niet over, al is het een heel gewelddadig thema; ' "Mensen van barbarij", 67 stukken die de tragedie portretteren burgerlijke, economische, politieke, veiligheid en rechtvaardigheid bevat land van Colombia in de negentiende en twintigste eeuw'. Tekeningen over dood, verdriet en moorden. Vreselijk. De artesanias moet ik helaas ook overslaan, het niet kopen gaat me best goed af, vind ik. Maar ik moet nog zo'n tijd en alles wat ik mooi vind is zo breekbaar.
Ik boek een toertje voor morgen, schrijf mijn blog, eet wat etc, etc. Een aangenaam kabbeldagje.
Op 1 feb gaan we dus met het toertje mee. Naar Tule, alwaar de oudste boom ter wereld staat. 2000 jaar oud. Jan uit Alaska en Robin uit Colorado zijn ook mee, ze zijn ook uit mijn hostel, en ze gaan even praten met de boom. Ik neem de boom op de foto. Dan door naar een weverij, met demonstratie over hoe ze aan de kleuren komen, volgens oud Indiaans gebruik uit wortels en planten. Ik zwicht voor (wel) een broodnodig tasje...betaal iets te veel leer ik later op de markt maar ach, hier ben ik direct bij de bron en het is niet zo dat ze het niet nodig hebben......
Over Bron gesproken; we vervolgen onze route naar perified waterfall; hierves del aqua. Prachtig uitkijk punt en dat versteende water was ook erg mooi. We hadden hier al onze tijd nodig, ook omdat we die slang nog wel even op de foto moesten zetten :-). Maar ja, heen naar beneden betekend terug omhoog. En we waren al wel laat dus compleet bezweet, met rode koppen, komen we aan. Waren we nog niet de laatsen....... Jeetje, wat een 'magere' conditie. Heeft al dat lopen van deze afgelopen weken niets aan verandert, blijkbaar.
Dan door naar waar het eigenlijk om ging: Mitla, een archeologische site. Deze is nooit bedolven geweest en is van 1000 jaar na Chr. Ik herken de patronen van het tasje in de gevels van de tempels. Het is klein maar fijn dus we zijn er zo doorheen. De laatste stop is wel de beste: de mescal fabriek, met een proeverij. We hebben ALLE cremes gehad. Echt heerlijk, we kopen alle drie een klein flesje. Jan, Robin en ik sluiten de dag af met Oaxacaans eten: mole. Een soort Chocolade saus over de tortilla. Machtig spul. Chocolade is overigens echt het ding van hier. Beetje kruidiger, met cardemon erin. Smaakt goed maar vooral de koude variant want het is hoer bloedheet....
Terug in de dorm zwaai ik de N-Z meiden uit en maken we de afspraak elkaar in san Cristobal te treffen. Deze nacht zijn Jan, Robin en ik deze enigen in het hostel. Lekker rustig.
2 febr check ik uit. Was ook nog wat want ik had een nacht langer geboekt maar ik en Oaxaca hebben het niet echt dus ik wilde een dag eerder weg. Nou...ze moest even kijken of het kon.......moeilijk, moeilijk maar tenslotte 'mocht' ik dan mijn geld terugkrijgen.
Ik ga met de nachtbus deze avond dus nu alles inpakken, achterlaten in locker en vandaag ga ik naar Monte Alban. Ook dit is een archeologische site. Ik wil van het blog geen Wikipedia maken, bovendien heb ik het ook allemaal niet onthouden.....maar deze is werkelijk prachtig. Heel weinig toeristen, behalve die ongelofelijke lekkere Hunk uit Canada, die ik tref bij het kopje koffie en met wie ik de plaatsen in ZO Azië nog eens langs ga...mmmm.....
Oké, terug naar Monte Alban, een site van 615 voor (geloof ik) Chr. Prachtige lay out op een berg, meerdere tempelcomplexen en daar is ook nog wel wat van over, dus niet alleen een berg stenen waarbij je fantasie het werk doet. Erg blij dat ik hier ben.
Avondeten met quesedillos bij een super leuk tentje, met een wijntje...hè, dat is de eerste in 5 weken..hij komt ook behoorlijk binnen. Zo'n laatste avond n zo'n tentje doet het wel goed voor mijn oordeel over oaxaca. Gelukkig maar, hihi.
Hup in de taxi naar de bus voor een rit van 11 uur naar San Cristobal de las Cases, in Chiapas.
Ik loop erg achter dus daar zullen jullie snel over lezen. (Vanaf zonovergoten bounty island Isla Mujeras).