misschien...........zou zo jammer zijn.......

Hallo!
nou, hier het 2e blog. 15 november.
Eline, de oudste dochter van vriendin Simone is vandaag op het vliegtuig gestapt voor 8 maanden Australie. Zo spannend. Zo tof. Ik denk terug aan mijn avontuur in Engeland, toen ik 18 was. Nog veilig met een au-pair gezin. Zoals ook Eline afreist naar familie. Want 8 maanden van huis in een vreemd land is al spannend genoeg!
Pas later komen er van die maffe ideeen om zonder gezeldschap, vast plan en onderdak het vliegtuig te pakken ;-).

Vorige maand, nog maar in het eerste blog schreef ik nog 'Tuurlijk zijn er ook allerlei redenen te bedenken waarom het over een jaar niet door kan gaan maar daar richt ik me (maar) niet op'.
Velen van jullie hebben het wellicht meegekregen vorige week. ING heeft de aankondiging gedaan dat er een massa ontslag aankomt van 2000 man. HR van ING ontspringt de dans niet. Afgelopen dinsdag gehoord dat de reductie bij HR 40% tot 50% is. Dat is veel en dat is heftig.
Alle concrete plannen moeten nog wel verder uitgewerkt worden, eind januari wordt meer duidelijk. Maar het % beloofd niet veel goeds ;-(.
Afgelopen week erg onder de indruk geweest van de boodschap. Alle scenario's zijn door mijn hoofd gegaan.
Nu, dinsdag, na het weekend, is het al wel rustiger. We gaan het zien.
Het is een ontwikkeling die niet te keren is. Maar het is niet het einde. Er zullen kansen komen. Misschien....misschien is er ook nog wel leuks te doen buiten ING.
Tuurlijk...zegt de niet-ING'er (terecht). Maar 16 jaar ING zit wel onder de huid en is niet zomaar weg.
Enfin, het zou dus zo maar kunnen dat 15 oktober 2012 mijn reis naar Midden Amerika niet begint. Maar weet je.....misschien ook wel.

Dromen zijn er niet om direct opgegeven te worden bij de eerste en beste tegenslag. NLP leert me dat een droom vele vormen en uitwerkingen kan hebben.
En laten we eerlijk zijn: 6 maanden op reis is luxe. Is extra. Is de krent in de pap. Al lust ik er wel pap van natuurlijk.
Laat ik flexibel zijn, mogelijkheden blijven zien en scherp te zijn op het juiste momentum.
Dus....ik ga gewoon door met de voorpret. Met voorbereiden.
Dus als iemand nog een mooie locatie weet in Panama die ik niet mag overslaan (when ever) dan blijf ik het graag horen!

Het blijft hoe dan ook nog even:
Een jaar. 11 maanden. 4 seizoenen. 334 dagen.

Tot volgende maand!
besos, Simone