Champasak
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Simone
23 December 2007 | Laos, Vientiane
Hallo lieve allemaal,
eens kijken of ik wat meer tekst kwijt kan zodat er weer hele verhalen te lezen zijn. Laat ik maar beginnen bij waar ik nu ben dan ga ik nog wel eens kijken of ik de andere dagen aan kan vullen.
Cambodja was geweldig, met erg veel contacten en daardoor erg druk. Waar ik anders nog wel eens een avond over had was dat de laatste week (weken) niet meer het geval. Enorm veel gedaan en beleefd.
Jullie vallen er weer in bij Champasak. Vanuit Cambodja naar Don Det, warme eilanden, leuke Tjech, verkeerde fietsroute, koude douche, geen electriciteit en goed bier. Vandaar uit met de bus om 11.00 uur (hehe eindelijk normale tijden) naar Champasak. Hele kleine plaats, blijkt niet meer te zijn dan 1 straat. Niet touristisch dat wil zeggen geen touristen faciliteiten zoals internet, winkeltjes, restaurants anders dan degene bij het guesthouse (waar ze er ook maar 5 van hebben). Helaas had de schooljeugd van Vientiane besloten hier een paar educatieve dagen door te brengen zodat alles vrijwel vol was en ik genoodzaakt was een kamer voor 15 dollar te nemen, kunnen afdingen naar 11 maar toch. Op de weg naar Champasak een leuk stel uit Zwitersland ontmoet..niet te verstaan in hun eigen taal.....we eten die avond samen en maken oplannen voor de volgende dag. Er is hier namelijk maar 1 ding echt het bezoeken
waard: Wat Phou. Hier is de Kmer dynasty begonnen. Vanuit hier zijn ze uiteindelijk in Cambodja, Angkor Wat, terechtgekomen. We delen de tuktuk om 6 uur s morgens (jawel..). Wat Phou is heel kleinschalig maar wel heel mystiek en met een prachtige serene sfeer. Voor als je toch in de buurt bent een prima ochtend-besteding.
We checken uit en gaan in de middag met de boot naar Pakse. De boot is smal maar stabiel en we hebben een heerlijke 2 uur op de Mekong Rivier. Genietend van wat we zien op de oever. Kleine kinderen, spelend in het water, moeders die hun haar wassen, vrouwen die groente wassen, mannen die vissen. Alles gebeurt aan de waterkant en we mogen het allemaal weer zien. Ik had nog wel langer kunnen blijven kijken.
tot in pakse,
Simone
eens kijken of ik wat meer tekst kwijt kan zodat er weer hele verhalen te lezen zijn. Laat ik maar beginnen bij waar ik nu ben dan ga ik nog wel eens kijken of ik de andere dagen aan kan vullen.
Cambodja was geweldig, met erg veel contacten en daardoor erg druk. Waar ik anders nog wel eens een avond over had was dat de laatste week (weken) niet meer het geval. Enorm veel gedaan en beleefd.
Jullie vallen er weer in bij Champasak. Vanuit Cambodja naar Don Det, warme eilanden, leuke Tjech, verkeerde fietsroute, koude douche, geen electriciteit en goed bier. Vandaar uit met de bus om 11.00 uur (hehe eindelijk normale tijden) naar Champasak. Hele kleine plaats, blijkt niet meer te zijn dan 1 straat. Niet touristisch dat wil zeggen geen touristen faciliteiten zoals internet, winkeltjes, restaurants anders dan degene bij het guesthouse (waar ze er ook maar 5 van hebben). Helaas had de schooljeugd van Vientiane besloten hier een paar educatieve dagen door te brengen zodat alles vrijwel vol was en ik genoodzaakt was een kamer voor 15 dollar te nemen, kunnen afdingen naar 11 maar toch. Op de weg naar Champasak een leuk stel uit Zwitersland ontmoet..niet te verstaan in hun eigen taal.....we eten die avond samen en maken oplannen voor de volgende dag. Er is hier namelijk maar 1 ding echt het bezoeken
waard: Wat Phou. Hier is de Kmer dynasty begonnen. Vanuit hier zijn ze uiteindelijk in Cambodja, Angkor Wat, terechtgekomen. We delen de tuktuk om 6 uur s morgens (jawel..). Wat Phou is heel kleinschalig maar wel heel mystiek en met een prachtige serene sfeer. Voor als je toch in de buurt bent een prima ochtend-besteding.
We checken uit en gaan in de middag met de boot naar Pakse. De boot is smal maar stabiel en we hebben een heerlijke 2 uur op de Mekong Rivier. Genietend van wat we zien op de oever. Kleine kinderen, spelend in het water, moeders die hun haar wassen, vrouwen die groente wassen, mannen die vissen. Alles gebeurt aan de waterkant en we mogen het allemaal weer zien. Ik had nog wel langer kunnen blijven kijken.
tot in pakse,
Simone
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
