vervolg Bangkok

Al lopend door het warme Bangkok bedenk ik mij dat het misschien toch niet zo'n goed idee is geweest. hijg, puf, hijg, puf. Dan zie ik een kade met een bootje. Alternatief vervoer, altijd leuk. Ik probeer te zien waar we heen gaan met dezeboot maar alles is in thai. Geen idee maar dat geeft helemaal niet want alles wat ik zie zal nieuw en daardoor interessant zijn. Het is een kanalenboot. Je gaat aan boord en dan komt er een volledig geklede man/vrouw naar je toe om af te rekenen (die overignes niet begrijpt dat ik niet weet waar ik naar toe ga en dus maar het volle tarief rekent, wat goed is want ik wil mee tot het eind station). Hoge schoenen, lange broek, dunne regenjas, pet. Met een noodvaart schiet de boot weg en door het water. Ha, dat is waarom ze die kleding hebben, ze staan namelijk aan de rand en vangen nogal wat wind en water. De vaart van de boot doet het water opstappen en het kanaaltje kolkt van de golfven die beueken te gen de hoge kade. Oh, daarvoor is het blauw/witte zeil wat ik xzo naar beneden moet duwen om mijn foto's te nemen en die (meer ervaren) thai achterbuurman zo hoog mogelijk probeert te houden. Gezien de kwaliteit en kleur van het water (open riool) volg ik maar gauw zijn voorbeeld. En het eindpunt laat zich ook raden, je krijgt een duw en iedereen gaat eruit.....Ik blijk in het winkelhart te zijn uitgekomen. Grote moderne shoppingmalls, kledingmerken als Gucci, Diesel, het is er allemaal en dan het echte merk. Buiten op straat blijft het onverandret de stalletjes in elke vorm die het kopietje verkoopt. Ik loop wat rond en ga dan terug naar Kao San Rd. Ook nu geldt de 20 b. deal. Echter, het is inmiddels zo tegen 17.00 uur. Ik maak de spits mee achterin een tuktuk. Half liggend want anders zie je niets. Het verkeer beweegt zich langzaam maar gestaag in diverse richtingen. Brommertjes eerst en omdat de stoplichten aftellen is er weinig tussenruimte tussen de verschillende verkeersstromen. Tempo op zijn hoogst tegen de 20 km. De helft van de tijd staan we stil en dan merk je de uitlaatgassen die van alle kanten je omringen. Die mondkapjes staan misschien wel een beetje raar maar het nu is onbetwist. Na zo'n 3 kwartier geeft mijn tuktuk de geest. Ok, op zoek naar ander vervoer. maar waar ben ik? Duidelijk langs een verkeersader want het is 2x4 baans hier. Het is inmiddels donker. De Thai aan wie ik de plattegrond laat zien zeggen jajaja..om me vervolgens onbegrijpelijk aan te kijken en links te wijzen, of rechts, of rechtdoor. Kortom, ze hebben geen idee. Dat gebeurt hier zo vaak. Ze kijken je aan met trouwe honden ogen, geven een antwoord maar je zien aan heel hun lichaamshouding dat ze zelfs de vraag niet hebben begrepen, laat staan het antwoord weten. Na wat vragen toch hulp gekregen en op de locale bus gestapt die mij bijna voor de deur brengt. Vanavond ga ik eten bij Happy House. Loop daar al dagen langs en het ziet er heel cousy uit. hangkussen, tafeltjes, gezellige sfeer. Maar de bediening is vanavond niet in die zelfde goede sfeer. Er kan geen lachje vanaf en ik moet echt overal 2x om vragen. Begin een beetje genoeg te krijgen van die Thai. Ze bestelen je waar ze kunnen en zo respectvol als hun cultuur zegt dat ze zijn valt ook erg tegen. Maar misschien zit ik in een te toeristisch gebied en tref ik het even wat minder. Nou, morgen om 07.00 uur paraat voor mijn excusie naar Ayuttaya. mooie ruines van oude tempels, stupas en etc. Ben hier 7 jaar geleden ook al eens geweest maar het is mooi genoeg voor een 2e bezoek.
08 november: wake up call is op tijd dus om 07.15 zit ik nog helemaal in slaap in een minivan. Erg veel geslapen heb ik niet, uit angst dat ik me zou verslapen. Dan ook nog een beetje te klooien met de afstelling van de airco en de fan. Ach ja.
Ayuttaya is een keine 2 uur rijden. Daar aangekomen gaan we verschillende tempels die de stad rijk is langs. Niet zo commercieel uitgebuit, nog steeds prachtig liggen de ruines erbij. Het is bloedheet. Ayuttaya was de 2e hoofdstad van Thailand. En heeft erg gevochten met de Birmeesen door de eeuwen heen. Vroeger moet deze stad geweldig mooi geweest zijn, maar de birmeesen hebben alles vernietigd en in brand gestoken. We praten overigens eeuwen terug. De meeste buddha beelden zijn onthoofd, zwartgeblakerd maar ze hebben veelal wel de gele sjerp om. En dan komen we ook op een tempelcomplex waar ik nog niet geweest ben en dat heeft een prachtig buddha hoofd, dat ligt IN een boom. Het is daar bij de vernietiging in terecht gekomen en de boom heeft zich eromheen gevormd. Prachtig. Heb er veel foto;s van. Heel despoot gezicht.
Terug in de bus naar Bangkok raak je dan met Amerikanen in gesprek over hun poliek. Bush...niet echt een leuk onderwerp en deze mensen zijn het ook nietmet hem eens en vrezen zijn laatste regeringsjaar. Het zou maar eens kunnen dat hij nog een paar beslissingen kan gaan forceren. (Maar in de krant zag ik dat Rice wil proberen 'peace' te krijgen in het MO nog in de Bush-periode. Dat zou stukken beter zijn).
Het was een leuke dag; ik houd wel van die excursies. Moet er meer boeken.

9 november; laatste dag Bangkok. De ochtend wijdt ik aan het uizoeken wat naar huis kan, het inpakken en het versturen op het postkantoor van die doos. Duur2 tot 3 maanden. Als die dan nog heel is.......We gaan het zien.

Ik loop vandaag verder door de stad om de wat minder bekende tempels te bekijken en bewaar de uitsmijter voor het laatst: het 'grand palace' alwaar ik zo rond 4 uur aankom.......het paleis sluit dus om 4uur. wist ik veel. Wat Pho sluit om 18.00 uur. Nou, dan zijn er 3 dingen die ik niet in Bangkok heb gedaan die ik wel had willen doen;
fietstocht, kookmiddag en het Grand Palace.
Bangkok: het was me een genoegen.

Zie volgend bericht.