Pana

Nadat ik mijn intrek heb genomen, zowaar in een aangeklede kamer, er hangt nl een schilderij aan de muur, ga ik op zoek naar een nieuwe camera (Fuji of Canon?) en even wat eten. Daar ontmoet ik een Koreaanse monnik die op de fiets door Latijns Amerika gaat, vanuit Canada. JourneyofSpirits op Facebook, ik kan het nog niet vinden. Zijn Koreaans is uitstekend, de mijne wat verouderd.....mijn Engels is goed en de zijne wat minimiem dus helaas..tot een echt gesprek komt het niet. Had wel interessant geweest. Waar we het wel over hebben, sorry top of mind, is de gestolen camera en de gehechtheid van mensen aan dingen. Vandaag treuren, morgen pfffffff... loslaten.Maar, zegt hij, mensen blijven soms hangen in het bezit dat niet meer is. Leven in het verleden en niet in het nu. Vandaag is er het verlies, morgen nieuwe dag. Zo interessant, maar ja, hij is al monnik, ik maar een eenvoudig meiske uit Hoofddorp.
De volgende dag schaf ik mij de Canon aan en maak de foto's van toeristisch Pana. Ik doe de was, of eigenlijk ik breng het weg, hihi, laat mijn spijkerbroek weer eens stikken en ga naar het strand. Strand dat hier nog helemaal niet ontwikkeld is, geen strandstoelen niets, maar wel een zonnetje. Wel veel meer restaurants. De hele promenade is nu volgebouwd met bamboe restaurants, compleet met wifi en uitzicht op het meer met de drie vulkanen, die ik nog niet gezien heb omdat het erg mistig is met laaghangende bewolking.
De lucht betrekt, net als gister. Ik haal een pizzastokbrood, vers voor mij gemaakte guacamole en heb nog wijn in de fles zodat ik me op het balkon terugtrek als de regen langzaam begint. Ik ga ook niet meer weg en maak er een rustige avond van in deze dure kamer, als er dan toch schilderijen zijn.............
Na een langzame start de volgende ochtend, waarin ik wel van kamer wissel omdat het ook voor 43q kan......ga ik dan eindelijk naar San Pedro de Laguna, waar ik heel veel over gehoord heb, bovendien moet ik daar de groeten gaan doen....Hup in de lancha en over het meer. Van waar overigens nog steeds geen enkele vulkaan zichtbaar is. Pana is niet super veel veranderd maar mijn hemel, was er 11 jr geleden niets in San Pedro, nu is het een volledig toeristisch hippie dorp. Er zijn coffeeplaces, hostels, hotels, spanish schools te over, massage, holistische winkeltjes, Vega restaurants, tattooshops, Le Jardin-gelegenheden, free wifi zones....(als je denkt dat Guata achterloopt...mooi niet!).
Bij de boot vraag ik waar ik de kennis van de moeder van de vriend van mijn zusje kan vinden (omdat het zo leuk is het ingewikkeld op te schrijven). En ja hoor, hij weet gelijk wie Ada is en waar ik haar kan vinden. Mooie gelegenheid om het hele dorp door te lopen. Naar boven (!) en weer naar beneden. Ada is bezig, ze is masseuse, en ik eet, al wachtend, mijn lunch. Helaas tref ik het niet vandaag want ze blijkt de verdere middag druk en mijn laatste boot gaat om 17.00 uur maar de groeten zijn overgebracht! Missie accomplished.
De avond in Pana Rock met live band en margerita's!!
Zondag dus de dag voor Chichicastenango. Een Mekka voor de shopliefhebber......hè, dat ben ik niet meer want ik koop enkel een tasje (20q, kon niet laten liggen) en nog wat klein grut. Leuker vind ik de omgeving rondom de kerk. De kerk San Thomas is nog steeds erg wit en op de trappen worden de bloemen verkocht. Het is er erg druk met de gewone man en vrouw, een feest om te zien. Ze hebben hier het vaakst nog de 'klederdracht' aan. De mannen zijn zo mogelijk nog mooier dan de vrouwen, heel veel druk geborduurde hesjes, rokken, blouses, broeken, allemaal bewerkte stoffen en om een of andere reden vloekt het niet. Ook hier dragen ze de kinderen in doeken, hun handelswaar op hun hoofd in weer een prachtige doek.Het is een voorrecht dit te mogen zien en ik ben blij dat het nog steeds op deze manier bestaat.
Bij de ingang van de kerk staat een oude vrouw met een wierookpot te zwaaien. Het geeft het geheel een mysterieus aangezicht. Het wemelt ook van de toeristen en het is moeilijk een foto te maken zonder die bleekscheten erop. De mensen van hier hebben humor, ze kunnen spelen, duiken weg als je een foto wilt maken om vervolgens lachend te voorschijn te komen, met opgehouden hand.....5 quetzals........ja..daaag! Heerlijk spelen. Ik maak mooi contact en het leidt tot mooie portretjes.
Die avond eet ik met Marc uit LA en drink daarna een biertje met moeder en Metallica zoon uit Mexico D.F. Kortom gezelligheid!!

En dan ga ik vandaag, 25 maart terug naar Guata zodat ik morgenochtend om 06.00 uur mijn bus naar San Salvador kan halen.....we hebben daar de middag te besteden en blijven 1 nachtje slapen om dan de andere dag om 05.00 uur......naar Managua in Nicaragua te gaan. Die rit duurt wel een uurtje of 12 (waarbij ik gelijk door ga naar Leon).
IPod opgeladen mee, koekjes mee, kussentje mee, boekje mee en een volle bus toeristen dus volgens mij wordt dit een rit die goed te doen zou moeten zijn.
Ik merk dat ik naar dit moment de afgelopen dagen heb toe geleefd en kijk er naar uit de 2e helft van mijn reis te gaan beleven.
Ik heb 8 weken voor Nica, Costa Rica en Panama alvorens mij op 27 mei te melden in Ecuador.
Klinkt geweldig, voelt geweldig en ben een bevoorrecht mens hier te mogen zijn en weer nieuwe landen te mogen gaan ontdekken.
Ik houd jullie op de hoogte.

Houdt moed, werk lekker en heb een fijne week.
Xx
S