Chiapas ofwel San Cristobal de las Casas

San Cristobal. Koud in de nacht. Briljant in de dag.

Ik kom na een prima nachtrit aan om 06.00 aan in San Cristobal de las Casas. Ik kon mooi languit en daardoor lag ik eigenlijk wel prima. Slapen blijft altijd lastig, zeker als de weg slingert van heb ik jou daar. Zelfs ik, die kan lezen op de bergweg in Zwitserland, voelde in het begin wat onrust in de maagstreek. In Tuxla gaan de 5 Mexicanen eruit, waarna we met 3 toeristen de weg vervolgen.....
Taxi maar ja, het is wel erg vroeg dus ik wacht nog maar even met aanbellen. Ik sta goed en de regen (!) wordt minder. Om kwart voor 7 bel ik aan en na wat gerommel wordt er open gedaan. Zoals verwacht is de kamer nog niet klaar dus na de incheck procedure (had ook echt later gekund.....) laat ik de bagage achter en ga op pad. Eerst maar eens ontbijten met wat fruit en granola. Met de immer aanwezige wifi werk ik van alles weer bij. De man bij dit hotel had gezegd dat het vandaag een goede dag is om Chamula te bezoeken, het indianen dorpje vlakbij. Dus loop ik in de miezer San Cristobal door, op weg naar de colectivo (het bestelbusje dat als bus fungeert). Die ik redelijk snel vind en voor 7,50 p zijn we op weg. Naast me zit een allerliefst jong manneke die me met zachte stem veel vragen stelt. Helemaal goed. Waar ligt Nederland, hoe veel kostte mijn ring, mijn oorbellen. Heb ik dollars bij me, euro's dan?
Ik probeer alles zo klein mogelijk te houden omdat zijn wereld zo anders is dan de mijne. Bij aankomst komt hij 5p te kort, die ik voor hem betaal. Ik krijg een kleine, maar dankbare glimlach, van hem en van de andere mannen.
In Chamula zijn er strikte regels ten aanzien van fotograferen. Niet in de kerk en niet van de mensen. Wel van de omgeving en van 'het algemeen'. Dit laat m.i. de nodige ruimte.
Direct als we aankomen vallen we met de neus in de boter. Er komt een groep mannen aanlopen met zwarte tja..schapenvellen om. Ze maken muziek en lopen in een optocht. Gauw de eerste foto's anders zijn ze weg. De zondagsmarkt is de mooiste tot nu toe. Heb ik vaak super gezegd, dit is overtreffende trap super. Maar ja, die foto's hè......ik kijk mijn ogen uit en neem foto's van 'het algemeen'. Oeps de zoom werkt wel goed.....ik hou me heel erg in want het is op het randje van respecteren en die prachtige herinnering in een foto. Ik schuif een beetje mee met een van de vele toeristen groepjes. Blijkbaar was ik toch niet oplettend genoeg en zij wel. Er is nu een groepje van mannen in witte schapenvacht. Met daarachter mannen met linten aan hun muts. Hoe bijzonder. Ik zie een van de mannen bellen, hè, die techniek heeft hier toch ook zijn intrede gedaan. Komt een van hen op de tourleider af. Dat een van zijn mensen toch wel van te dichtbij foto's heeft genaakt.......ik schuifel heel langzaam weg van het groepje............
Dan gaat het fototoestel in de tas want ik ga naar de kerk. En hoe ga ik dat schouwspel beschrijven. De kerk is leeg, op de altaarstukken na en langs de kant gevuld met tafels. En die tafels staan vol met glaasjes kaarsen die flakkeren in de wind. Op de grond liggen plavuizen en daarop dennennaalden. Er worden stukken vrijgemaakt en met kaarsvet worden daar vele dunnen kaarsjes op vastgezet. Variërend in hoogte en kleur. Daarvoor zitten dan een man, of een vrouw, of een gezin te prevelen, gebed-achtige klanken. Er wordt wierook gebrand, dat heerlijk mystiek ruikt en af en toe heftig walmt.
En tussen dit bijzondere, geheel inheemse en voor eigen gebruik ritueel lopen groepjes toeristen. Allemaal, terecht, zeer onder de indruk. Ook hier is de camera politie zeer actief. Ze kennen het fenomeen smart phone maar al te goed. Na in stilte dit alles zo goed mogelijk te hebben gade geslagen ga ik naar de plaatselijke mercado. Hier doe ik toch maar even mijn grote verandertruc. de oranje regencover wordt weer een zwarte rugtas en een helblauwe regenjas wordt een groene fleece. omdat het is gestopt is met regenen of...omdat ik toch niet helemaal zeker ben van de camera politie..........
Kindertjes willen geld maar krijgen kauwgom en kieteltjes in de nek. Ze gieren het uit. Leuk om zo even te kunnen spelen. Terug naar de markt en ik hou nu gepaste afstand. En dan terug naar San Cristobal. De kamer is inmiddels vrij en ik ga even liggen. Het is (wederom) koud dus die extra dekens doen hun werk. Niet voor te stellen dat in Caribisch mex een laken al te warm zou kunnen zijn..
Tijd voor het avondeten of eerst op zoek te gaan naar de meiden? De maag wint, heb sinds het vroege ontbijt niets meer gehad. Ik kies voor een leuk uitziend restaurant. Daar waar de landkaart hangt met centraal Amerika in het hart van de wereld. En zo is het!! Ik eet heerlijke pasta bolognese, met wijn en er is zelfs kruidenboter. Als ik door het rest loop om van die landkaart een foto te nemen hoor ik in 3 stemmen mijn naam. ..nou ja.. Van alle rest (en dat zijn er hier echt veel) hebben de meiden ook deze gekozen. Gevonden! Natuurlijk schuif ik aan en brengen we de rest van de avond gezellig door. Het zijn echt leuke meiden, Abigail, Melissa en Belinda. Ik heb 3 adresjes in N-Z! Zij hebben altijd super tips over de beste 'pasteleria' Maar zijn wel broodmager...ik snap het niet maar volg wel hun tips, hihi.
Zij gaan door naar Palenque en ik ontmoet nieuwe mensen: Bilal en Martine uit Zweden. We struinen door de stad met een prachtige blauwe lucht. Alle regen van gister is helemaal weg. Goede lunch en dan op naar Zinacantan. Nog zo'n indignious dorpje. Maar heel stil. Ook hier een kerkritueel maar ik ben gister erg verwend want dit is een mager aftreksel. Blijft wel boeiend. Buiten is er een heel slim jong meisje dat heel goed weet wat die toeristen willen. Goed zaken doen! Door de poes kom ik in contact met 2 jongetjes die de poes voor me willen vangen. Schattig maar hij zit onder de krassen want de poes wilde echt niet...
Terug in SCdlC brengen we de tijd genoegelijk met elkaar door. Verrassend hoe veel ik weet van het Zweedse koningshuis.....
Vandaag,5feb is het weer eens hoog tijd voor een toertje: Sumidero kloof. Eindelijk hoor ik weer eens Nederlands, maar contact krijgen bleek moeilijk. Ik zit naast een Ierse en dat iserg gezellig gezeldschap. In een bootje langs een prachtige kloof. We zien krokodillen, Spiderman monkeys, grotten en hele hoge bergwanden. Beetje gorges du verdon maar dan hier in Mexico. Een aangename 2,5 uur in een bootje met prachtig weer. Het dorpje daarna is verwaarloosbaar, maar goed.

Overigens is Chiapas een eigenzinnige provincie. Hier zijn de Zapatisten nog erg actief en gaan er veel verhalen over aanhoudingen door gemaskerde mannen; de zgn Marco's. Naar het opperhoofd Marcos. Ze strijden voor autonomie, om de onderdrukking van Federal tegen te gaan. Ik zie wel een punt. Zo worden de inheemse bevolking onderbetaald en frequent uit hun huizen gezet. Maar ons gebeurt in deze dagen helemaal niets!!
Terug in hostel probeer ik weer eens wat foto's in de dropbox te zetten maar het is weer eens supertraag. Ik geef het op en ga de tas pakken. Morgenochtend 6 uur naar Palenque. Is het verblijf hier mooi rond; ik kwam en ga om 0600 uur. :-).

Zal Palenque ook gauw opschrijven, dan volgt bijna alweer mijn belevenissen op Isla Mujeres en dan zijn jullie weer helemaal bij!

Dag lieverds,
Ik hoor ook graag hoe het met jullie vergaat. Berichtjes, hoe kort ook, zijn altijd echt heel erg leuk!
En Riet, vanaf Brussels kun je voor 325 enkele reis naar Cancun......ik wacht je wel op!!