Maar weer eens de Caribe......Punta Uva
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
10 Mei 2013 | Costa Rica, Puerto Viejo de Talamanca
6 mei dus.. Hier TREF (ipv teef) ik jullie weer.
Ik ga met de bus van 10.00 uur. Nou, zegt de man aan de poort, ik zou omlopen want dat deel (naar het busstation) is gevaarlijk. Ach, denk ik, wat kan er gebeuren..het is klaarlichte dag. Nou....toch maar met een flinke pas doorgelopen want het bleek een stuk stad te zijn met veel hotels met kamers voor een uur, veel gespuis en gehang op straat met verlopen types en veel vuil en plastic op straat. Inderdaad, geen fijne buurt.
De busrit verloopt, zoals eigenlijk altijd, prima. Ook hier weer mooi uitzicht op de bergen en het Costa Ricaans groen.
In Puerto Viejo moet ik wachten op de locale bus die me naar Punta Uva zal brengen, een kleine 6 km verderop. De man van het ticketoffice geeft aan dat met een uurtje de bus gaat. Ok, ik neem een werkelijk heerlijke mango smoothie en ga dan terug om mijn kaartje te kopen. Voor welke bus, vraagt de man. Nou, die van 15.30.... naar Manzanillo. Oh, maar die gaat vandaag niet, er is er een om 16.45........grrrrr, hoeveel bussen gaan hier...4 per dag.....dit wist tie ook eerder..grrrr, zo makkelijk met andermans tijd, spullen en geld....grrrr!!!
Ik besluit toch maar te wachten en de $10,- aan de taxi uit te sparen. Had meer zin gehad het uur hiervoor. Enfin, ik kan inloggen op wifi en kom ook hier de tijd weer door, lang leve Apple!!
In Punta Uva kom ik aan bij het hostel Walaba. Hoe kan ik dat het beste beschrijven? Er is een weg, omzoomd met groen. In dat groen zitten her en der restaurantjes, hostels en hotels. Kleinschalig en niet te fancy. Zo ook Walaba. Het is een hippieachtig allergaartje, een huis zonder ramen, in alle kleuren van de regenboog. Het heeft een keuken, huiskamer en eettafel en een douchegedeelte met vrij uitzicht op het oerwoud. Water komt uit de well en dat is een beetje jammer want het smaakt en ruikt heel roestig..(na 3 dagen is het me echt tegen gaan staan...bleh).
Het wordt gerunt door een jong stel waarbij de Amerikaanse Chad met echt aan mijn zuid Afrikaanse gids Jonathan doet denken (.....mmmm). Enfin, die eerste avond is er in de directe nabijheid geen restaurant geopend en neem ik en nog 2 gasten de fiets naar een iets verder gelegen restaurant, alwaar we bediend worden door een iets te tipsy Amerikaanse oude vrouw. Laten we maar zeggen dat zij erg veel lol had.
Dan de eerste nacht slapen: wat is dat toch geweldig!!! Je wilt de hele nacht luisteren naar alle oerwoud-geluiden en als klap op de vuurpijl wat verder weg de golven van de zee maar het wakker blijven lukt gewoon niet.
Om dan tegen kwart over 5 wakker te worden omdat het oerwoud wakker wordt en de zon opkomt. Heerlijk soezen!
Vandaag ga ik naar het Jaquar Rescue Centre waar heel veel dieren zijn maar geen Jaguar. Er zijn baby sloths, zo lief, slangen en een apen kooi, met spidermonkeys en baby howlermonkeys. Ze komen echt naar je toe en je kunt ze vasthouden. Nog nooit gedaan en nu krijg je zo'n klein hoopje zwart aap over je heen....echt super. In de apenkooi werken vandaag 2 Nederlandse vrouwen als vrijwilliger. Dat vind ik echt goed van ze. Vrijwel alle dieren worden zodanig opgelapt of opgevoedt om te worden (terug)gebracht in het oerwoud. Prachtig gegeven.
Daarna ga ik teruglopen over het strand en het is zooo mooi. Er is alleen maar oerwoud aan de ene kant, een strookje strand en dan de zee. Geen strandstoelen, geen restaurants, geen mensen. Het is prachtig weer en ik geniet van de 2 uur durende wandeling. Ik mag hopen dat dit stukje natuur er over 10 jaar nog zo bijligt. Dat verdienen we allemaal, dat je naar zulk ongerepte natuur kunt gaan, zonder resorts en zo.
Daarna is het bij de buurtsuper boodschappen halen voor een eenvoudig avondmaal wat we gemoedelijk in de huiskamer oppeuzelen....en dan gauw naar bed...hihi...om zo lang mogelijk wakker te proberen te blijven.
8 mei ga ik met een aantal anderen op tour. Met een bootje naar Punta Mona, met een kans om onderweg dolfijnen te zien...helaas vandaag niet.
Op Punta Mona krijgen we een rondleiding over deze Perma-culture. Ofwel een ingewikkelde manier van farming waarbij je zo min mogelijk schade toebrengt aan de natuur en tegelijkertijd zo divers mogelijk eten verbouwt. Kijk voor de uitleg maar even op Wikipedia, het gaat voor nu te ver maar het is net zo ingewikkeld als het klinkt en het is zeker enorm ver van mijn bed. Daarom wel interessant maar ook niet zo heel toegankelijk, voor mij dan. De organische maaltijd was aardig.....dan even rusten voordat we aan de hike terug beginnen, van ongeveer anderhalf uur en het was wéér leuk. In Manzanillo moeten we wat lang op de bus wachten maar we gaan een happie eten en bestellen als beloning voor het goede lopen een lekkere cocktail. Deze was wel de duurste margaritha ooit, maar als hij komt is het ook de grootst ooit....en oef...ook de sterkste en erg lekker!
Lethal zegt Rachel over haar mojito en we nemen er nog een.
Over de avond kan ik kort zijn...daar weet ik nl weinig meer van want de klap kwam goed aan. Man.......
De andere dag dus maar een vrije dag genomen en niets gedaan. Helemaal niets dan hangen in de hangmat in een drukkende hitte, zonder bries of windje. Ook echt niets te melden...hihi.
Die avond gaat het ineens wel waaien en dan....komt de regen. Wordt het nog fijner om in bed te liggen :-).
Tijd om te gaan en Costa Rica gedag te zeggen. Wat een prachtige natuur! Laten we CR daarom roemen!
(Hiram, het is me door de gekozen route en mijn timesqeeze niet gelukt de pacifico te bezoeken en bij je schoonzus langs te gaan. Voelt als heel jammer maar het paste echt niet in mijn schema).
Nu dan.......op naar Panama!!!!
Ik ga met de bus van 10.00 uur. Nou, zegt de man aan de poort, ik zou omlopen want dat deel (naar het busstation) is gevaarlijk. Ach, denk ik, wat kan er gebeuren..het is klaarlichte dag. Nou....toch maar met een flinke pas doorgelopen want het bleek een stuk stad te zijn met veel hotels met kamers voor een uur, veel gespuis en gehang op straat met verlopen types en veel vuil en plastic op straat. Inderdaad, geen fijne buurt.
De busrit verloopt, zoals eigenlijk altijd, prima. Ook hier weer mooi uitzicht op de bergen en het Costa Ricaans groen.
In Puerto Viejo moet ik wachten op de locale bus die me naar Punta Uva zal brengen, een kleine 6 km verderop. De man van het ticketoffice geeft aan dat met een uurtje de bus gaat. Ok, ik neem een werkelijk heerlijke mango smoothie en ga dan terug om mijn kaartje te kopen. Voor welke bus, vraagt de man. Nou, die van 15.30.... naar Manzanillo. Oh, maar die gaat vandaag niet, er is er een om 16.45........grrrrr, hoeveel bussen gaan hier...4 per dag.....dit wist tie ook eerder..grrrr, zo makkelijk met andermans tijd, spullen en geld....grrrr!!!
Ik besluit toch maar te wachten en de $10,- aan de taxi uit te sparen. Had meer zin gehad het uur hiervoor. Enfin, ik kan inloggen op wifi en kom ook hier de tijd weer door, lang leve Apple!!
In Punta Uva kom ik aan bij het hostel Walaba. Hoe kan ik dat het beste beschrijven? Er is een weg, omzoomd met groen. In dat groen zitten her en der restaurantjes, hostels en hotels. Kleinschalig en niet te fancy. Zo ook Walaba. Het is een hippieachtig allergaartje, een huis zonder ramen, in alle kleuren van de regenboog. Het heeft een keuken, huiskamer en eettafel en een douchegedeelte met vrij uitzicht op het oerwoud. Water komt uit de well en dat is een beetje jammer want het smaakt en ruikt heel roestig..(na 3 dagen is het me echt tegen gaan staan...bleh).
Het wordt gerunt door een jong stel waarbij de Amerikaanse Chad met echt aan mijn zuid Afrikaanse gids Jonathan doet denken (.....mmmm). Enfin, die eerste avond is er in de directe nabijheid geen restaurant geopend en neem ik en nog 2 gasten de fiets naar een iets verder gelegen restaurant, alwaar we bediend worden door een iets te tipsy Amerikaanse oude vrouw. Laten we maar zeggen dat zij erg veel lol had.
Dan de eerste nacht slapen: wat is dat toch geweldig!!! Je wilt de hele nacht luisteren naar alle oerwoud-geluiden en als klap op de vuurpijl wat verder weg de golven van de zee maar het wakker blijven lukt gewoon niet.
Om dan tegen kwart over 5 wakker te worden omdat het oerwoud wakker wordt en de zon opkomt. Heerlijk soezen!
Vandaag ga ik naar het Jaquar Rescue Centre waar heel veel dieren zijn maar geen Jaguar. Er zijn baby sloths, zo lief, slangen en een apen kooi, met spidermonkeys en baby howlermonkeys. Ze komen echt naar je toe en je kunt ze vasthouden. Nog nooit gedaan en nu krijg je zo'n klein hoopje zwart aap over je heen....echt super. In de apenkooi werken vandaag 2 Nederlandse vrouwen als vrijwilliger. Dat vind ik echt goed van ze. Vrijwel alle dieren worden zodanig opgelapt of opgevoedt om te worden (terug)gebracht in het oerwoud. Prachtig gegeven.
Daarna ga ik teruglopen over het strand en het is zooo mooi. Er is alleen maar oerwoud aan de ene kant, een strookje strand en dan de zee. Geen strandstoelen, geen restaurants, geen mensen. Het is prachtig weer en ik geniet van de 2 uur durende wandeling. Ik mag hopen dat dit stukje natuur er over 10 jaar nog zo bijligt. Dat verdienen we allemaal, dat je naar zulk ongerepte natuur kunt gaan, zonder resorts en zo.
Daarna is het bij de buurtsuper boodschappen halen voor een eenvoudig avondmaal wat we gemoedelijk in de huiskamer oppeuzelen....en dan gauw naar bed...hihi...om zo lang mogelijk wakker te proberen te blijven.
8 mei ga ik met een aantal anderen op tour. Met een bootje naar Punta Mona, met een kans om onderweg dolfijnen te zien...helaas vandaag niet.
Op Punta Mona krijgen we een rondleiding over deze Perma-culture. Ofwel een ingewikkelde manier van farming waarbij je zo min mogelijk schade toebrengt aan de natuur en tegelijkertijd zo divers mogelijk eten verbouwt. Kijk voor de uitleg maar even op Wikipedia, het gaat voor nu te ver maar het is net zo ingewikkeld als het klinkt en het is zeker enorm ver van mijn bed. Daarom wel interessant maar ook niet zo heel toegankelijk, voor mij dan. De organische maaltijd was aardig.....dan even rusten voordat we aan de hike terug beginnen, van ongeveer anderhalf uur en het was wéér leuk. In Manzanillo moeten we wat lang op de bus wachten maar we gaan een happie eten en bestellen als beloning voor het goede lopen een lekkere cocktail. Deze was wel de duurste margaritha ooit, maar als hij komt is het ook de grootst ooit....en oef...ook de sterkste en erg lekker!
Lethal zegt Rachel over haar mojito en we nemen er nog een.
Over de avond kan ik kort zijn...daar weet ik nl weinig meer van want de klap kwam goed aan. Man.......
De andere dag dus maar een vrije dag genomen en niets gedaan. Helemaal niets dan hangen in de hangmat in een drukkende hitte, zonder bries of windje. Ook echt niets te melden...hihi.
Die avond gaat het ineens wel waaien en dan....komt de regen. Wordt het nog fijner om in bed te liggen :-).
Tijd om te gaan en Costa Rica gedag te zeggen. Wat een prachtige natuur! Laten we CR daarom roemen!
(Hiram, het is me door de gekozen route en mijn timesqeeze niet gelukt de pacifico te bezoeken en bij je schoonzus langs te gaan. Voelt als heel jammer maar het paste echt niet in mijn schema).
Nu dan.......op naar Panama!!!!
-
17 Mei 2013 - 17:12
Hiram:
Hoi Simone, Was ook niet verplicht om naar hun kleine paradijsje (zie www.cacatualodge.com) te gaan. Je hebt natuurlijk wel de weddenschap verloren.. :-) Daarover meer als je weer terug bent.
Goed om te lezen dat ook jij zulke mooie omgevingen ziet zoals anderen die ook in Costa Rica aangetreffen. (Costa Rica: één van de heel weinige landen ter wereld zonder leger. Nog iets van gemerkt: het gebrek aan soldaten?)
En... ik dacht dat de zin: "hier teef ik jullie weer" een soort straattaal was. ...
Blijf mooie dingen zien en blijf genieten.
gr Hiram
-
17 Mei 2013 - 19:53
Anita:
Wat een heerlijke blog weer.
Ik zit lekker languit in mijn stoel met mijn tablet op schoot. Het lijkt wel of ik een reisgids lees:-) heerlijk. Ik kijk naar buiten en het regent, lekker hard! Voor de tuin dan, niet meer voor ons! Dit weekend is de BBQ wedstrijd in het bos. De Tony Stone wedstrijd, Gert en ik mogen weer de jury versterken. (Gelukkig zitten wij binnen) . Hmm de weervoorspelling komt zo. En wat zegt. Peter! Voor de komnde dagen ziet het er niet verkeerd uit!?!?!?!?!?! Dat zou goed uitkomen! Nou ja we wachten wel even af, nu eerst reclame. De koffie is op, ik ga maar even Candy Crush spelen:-) kan ik weer levens vragen haha. Tot je volgende blog xx -
18 Mei 2013 - 00:13
Rob:
Hoi Simone.
Prachtig wat je allemaal beleeft en beschrijft! Ik ben nu met Wim (inmiddels ex-OD) en Frans (inmiddels ex-EC&R) in Modena (Italie) om naar klassieke auto's te kijken. Heel iets anders dan wat jij doet, maar wel heel gezellig en leuk.
Veel plezier verder en tot gauw :-)
Rob van S. -
18 Mei 2013 - 00:13
Rob:
Hoi Simone.
Prachtig wat je allemaal beleeft en beschrijft! Ik ben nu met Wim (inmiddels ex-OD) en Frans (inmiddels ex-EC&R) in Modena (Italie) om naar klassieke auto's te kijken. Heel iets anders dan wat jij doet, maar wel heel gezellig en leuk.
Veel plezier verder en tot gauw :-)
Rob van S. -
18 Mei 2013 - 10:07
Peter T.:
Een heel leuk en opgewekt stuk weer gelezen. Fantastisch om die geluiden van de jungle te horen en met zo'n aapje op je te hebben zitten! Bedankt voor je blog maar weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
