Loads of fun in Merida

Veel dagen, veel gedaan, veel te vertellen, een lang blog!

Na een korte busrit, uurtje of 3, kom ik aan in een erg warme stad. Als een te dikke deken valt ze over me heen. Ik probeer er toch maar een sport van te maken om niet altijd de taxi te nemen dus zoek ik de bus. Toch nog wel een eentje lopen daarna... :-(, zodat ik zwetend aankom. In hostel Nomades neem ik mijn intrek in een girlsdorm. Zo groot en ruim heb ik ze nog niet gehad. 10 stapelbedden, plafond wel 3 meter hoog, enorme ruimte en in het midden een enorm ruim douche/toilet gedeelte.
Dus ja, 20 mensen is wel veel maar in deze dorm valt het in het niet, bovendien zijn niet alle bedden bezet. Dit hotel is, by far, de meest comfortabele. Een groot zwembad (!) in een rotstuin, grote keuken, veel kamers, hoekjes, wc's en douches.
In afwachting van de cooking les wat boodschappen gedaan (bier!) om daarna te leren quacamole te maken....met cilantro. Dat is dan weer jammer want dat is de Mexicaanse variant van koriander, waar ik niet zo dol op ben.
Op deze manier ontmoet je direct super leuke mensen, uit Australië, Taiwan en Connie uit Michigan. Ze is 80 jaar, heeft een visitekaartje waarop staat 'grandmother', 'traveller'. Geweldig en om de dooie dood niet vergeetachtig of oid. Helemaal bij! Na het eten ga ik met de Taiwanese Ching en Canadese chagrijn Nick naar de Zocalo. We sluiten echter aan in de rij als we erachter komen dat er een muziekavond is in het plaatselijke theater. Gratis! Gitaar-trio. Laat maar horen. Het was reuze leuk, eerst wat muziek uit Yucatan (ietwat traditioneler) en daarna meer swingende Cubaanse stijl. Een ontzettende gezellige en volle eerste avond.
De volgende dag ga ik met 4 hostelgenoten naar de cenotes. Een interessante transport ochtend volgt. Eerst lopend naar de colectivo, dan met een tuktuk naar de paarten'trein'. We zijn met 5 en dat blijkt een onhandig aantal dus veel soebatten en afdingen op een ritprijs normaal berekend voor 4,maar wij hebben José, een enorm lekker ding uit Spanje en het lukt hem goed om de zaken voor elkaar te krijgen. De paarden'trein' is een soort rijtuig voortgetrokken door een paard (duh..) over een enorm gammele rails. Hilárisch leuk en het doet me erg denken aan de bamboo train in Cambodja. Hier roept dit oude mannetje 'curva' bij elke bocht en dan moet je je inderdaad goed vasthouden want anders vlieg je alle kanten op. Ben inmiddels wat blasé geworden met cenotes maar de anderen zijn enorm enthousiast. Zo ook de prikmuggen en ander vliegend prikgebeuren want als we nog nat van het zwemmen weer uit de cenotes komen, worden we lek gestoken. Ik sla dus de andere 2 qua zwemmen over. Deze 3 cenotes zijn natuurlijk ook prachtig, onder de grond, als een grot, met helder water en de een nog dieper af te dalen op een gammele trap dan de ander. Deel van de charme hier is dat het nog helemaal niet toeristisch uitgebuit is. De rijtuigen brengen de mensen, meer is er niet. Terug in de colectievo draait de chauffeur muziek van Mana, een grote band hier in Latijns Amerika, al swingend rijden we terug alwaar het de hoogste tijd is voor margerita's!! Aldus geschiedde. José helpt me daarna om een regencover te vinden voor mijn grote tas. Ik ben daar al een tijdje naar op zoek maar zonder succes. Misschien weet hij andere woorden om te duiden wat ik zoek, ik kom niet verder dan nylon en lluvia proteccion. Maar ja, zoveel regen hebben ze hier blijkbaar niet. We vinden het samen ook niet, al is de zoektocht zelf ook interessant, verkopers die wel en sommige die niet mee willen denken. We bedenken allerlei oplossingen zoals een tafellaken laten vernaaien. Een regenponcho verknippen, twee grote plastic tassen aan elkaar....lijmen? We hebben veel lol, kopen bier en gaan onverrichte zaken terug naar hostel om verder te kletsen. Het is een prettig mens om mee te zijn.
De volgende dag, na een warme nacht, gaan we, zonder Ching, naar Celestun. Daar maak je een boottocht, zegt het boek dus dat gaan we doen. Het is wel 2,5 uur met de bus...oeps...ok. Ik zit naast Megan, jonge vrouw nog, dierenarts in Australië en ze verteld over haar 2 maanden hiken in patagonie. Dat ze altijd al op een ijsberg heeft willen zitten en dat ze daar naar een ijsberg gezwommen is..... in ijskoud water!! Wat een enorme bikkel!! Ook een tof mens.
In Celestun eten we een vissie en dan in de boot. Op naar de.....flamingo's. Op een gegeven moment kleurt de horizon in de verte roze-rood. Massa's flamingo's. Echt wel honderden. Ze zijn zo roze-rood omdat ze in de zoetwater lagune garnalen eten die die kleur hebben. Beetje zoals de maiskip zeg maar.
We komen redelijk dichtbij. Dan vliegen er een paar weg, ritmisch gevolgd door de hele gemeenschap. Dat is echt een prachtig gezicht, als die zich van het water losmaken, sierlijk opstijgen, een sliert vormen en al golvend hun weg in de lucht vervolgen. Heb goede foto's kunnen maken. Weer zo'n gebeurtenis die ik niet had ingeschat of verwacht. Prachtig. Daarna gaan we de mangrove in. Dat vond ik altijd erg mooi, al die takken en wortels die in het water verdwijnen. Ja, hier kunnen we zwemmen......uh.....er ligt hier een krokodil....oh, toch maar niet dan......terug in de boot passeert ons een tweede zwerm flamingo's. Indrukwekkend.
We hebben nog wat tijd voordat we terug gaan en zien op het strand een vrij aardige zonsondergang. Daarna maken we er, met een sixpack bier, een aangename terugreis van.
Daar hebben we nog een feestje te vieren want Connie is vandaag jarig....81 geworden. We kopen een bier-T-shirts. Is dat nu een goed kadootje voor een 81-jarige??.....voor Connie wel want die verteld over haar reizen en weet in elk land precies welk bier het beste is en waar je goede Guinness kan kopen :-). Save water, drink beer!!! Ze is aangenaam verrast en dat doet ons weer goed.
22-2 en vandaag ga ik me op Merida storten, daar heb ik nog niets van gezien. Het is vandaag wederom onwijs warm. Echt hoofdpijn warm. Ga de catadral maar eens in, nog een kerk, drink ice coffee en zoek verkoeling in een airco museum van contempterary art. Daar vind ik vaak niets aan, zo ook vandaag. Vierkante papiermachee 'koekjes', blauw met paars die de originele naam 'purple over blue' draagt..........Ik ben zo ontzettend moe. Ik sleep me vandaag echt voort. Dan maar geen Merida maar een dagje bij de pool. En daar ontmoet je dan weer nieuwe mensen, waar het Engelse gay stel vermeldingswaardig is.. (Jan, Paul, Fer en de andere...ik miste jullie daar.....jullie hadden ze ook echt leuk gevonden..hihi). De dag kabbelt voorbij en in de middag is daar dan toch...Sapir! Een Israëlische waarmee ik in mex DF op stap ben geweest, lichtjaren geleden. Allemaal gezellig eten en kletsen en bieren. José vertrekt morgen dus ik zeg hem gedag. Wait, zegt tie. Komt hij terug met de rain cover van zijn eigen rugzak. Is dat nou niet ongelofelijk lief!?!? Ik ga slapen met een big smile.
Next day: tijd voor Uxmal, met Megan. Kleine edoch fijne site, prachtig gerestaureerd en vol met afbeeldingen op de gevels, iguanen in de tuin en trappen te beklimmen. Veel meer dan chitzen itza. Reuze leuk en niet zoveel mensen ook. Na ruim 2 uur, we hebben alles gezien, wachten we op de bus van 13.00 uur die niet komt want hij is al langs geweest om 12.00 uur. Mmm, nu wachten op de bus van 15.00 uur, helaas in de onwijze hitte....of zullen we proberen een lift te krijgen.......Dat lukt niet echt, ik probeer het nog een laatste keer en dan kunnen we met een jong stel helemaal naar Merida,! Scheelt ruim anderhalf uur en is weer een avontuur erbij want we werden ook nog aangehouden door zeer nors kijkende politie. Tja, 2 Mexicanen met een Hollandse en Australische achterin :-).
Ook in deze stad is er elke avond wel iets te doen, het is de culture hoofdstad van Yucatan en dat is te merken. Vanavond folklorisch avond, met dansen, zingen, veel mensen in de geborduurde kleding (Iris!), eten en drinken.
En dan ben ik nog niet weg want ik blijf ook nog de zondag. En wat doen de mensen in Merida op de zondag? Dan gaan ze massaal fietsen huren om over de afgezette weg te zigzaggen, want fietsen kunnen ze niet echt :-).
Ik red het net 20 minuten en dan kan ik niet meer op het zadel zitten. Mijn stuitje doet echt te zeer. Deze dag gaat verder op aan het uploaden van foto's en poedelen in de pool. Relaxt!
In de avond gaan we met de guys naar de Ierse pub en daar ligt de rode loper....huh? Oscarnight!! Hilarisch leuk en helemaal toen we onze eigen feestje bouwden bij de grote tv in de hostel, de groep werd steeds groter en iedereen had een mening over alle beroemdheden en de films. Daniel day lewis voor Lincoln wint, terecht!
Wat heb ik hier een plezierig verblijf gehad. Maar dan komt toch de dag om te vertrekken, besloten niet naar Campêche te gaan maar naar Chetumal zodat ik op 27 feb naar Belize kan. Blijven we mooi in het ritma van de dag van 27... Hihi.
Nog even last minute stress als er geen taxi te krijgen is maar 4 min voor vertrek ben ik toch in de bus. Voor 6 uur deze keer.

Leuk weer om alle reacties te lezen. En ja, ik heb geloof ik een vaste kern van tegen de 50 mensen met soms een uitschieter naar 100. tof hoor dat zoveel mensen mij volgen.
Hoor berichten over beter wordend weer in Ned. , dat is fijn (tijd van schrijven is 1 mrt vanaf Belize Caye Ambergris en wij hebben vannacht een tropische storm over ons heen gehad. Koelt lekker af).

Veel liefs, doe leuke dingen en tot in Chetumal!
S.