Bezoek aan Ganden Klooster

2 augustus gaan we op excursie naar het Ganden Klooster en rijden we door het tibetaanse landschap. Indrukwekkend mooi. Niet iedereen was mee dus het was een uitgedund groepje. We stoppen bij een tibetaanse familie en krijgen daar de boter thee. Vele verhalen over gehoord dat het erg smerig zou zijn dus heel voorzichtig een heeel klein slokje. Het valt mee. We drinken allemaal uit beleefdheid een aantal slokjes. Er wordt direct bijgegoten uit een grote termosfles. Je moet denken aan een basis voor champignonensoep en dan heb je een beetje een idee. Nog een klein slokje dan. Blijkt dat die smaak je de hele middag achterna blijft zitten. Zelfs mentos helpt niet. Halverwege de dag zag je meerdere mensen toch nog even slikken en een anders snoepje nemen.
In dit dorpje waren ook veel kinderen en we hebben ons, al foto's nemend, goed vermaakt met de belleblaas, ballonnen. Opa en oma maken hun rondjes langs de dorpstupa.

Dan gaan we verder en bocht na bocht gaan we hoger totdat we bij het Ganden Klooster uitkomen. Het ligt prachtig tegen de berg aan geplakt en ziet er schitterend uit. Ik heb alleen veel last van de hoogte vandaag. En de steeds terugkomende yakboter-thee smaak helpt niet. We gaan dit inmense klooster verkennen. Lopen van tempeltje naar tempel. Gebedsruimte na altaar. Dan komen we in een ruimte waar ze allemaal zitten te chanten. Rij na rij, wel 5 tot 6 rijen monniken die zachtjes van voor naar achter bewegen en chanten. Af en toe is er 1 die met een diepere stem, de bas, chant. Het is een adembenemend gezicht. De heiligheid is voelbaar. Voor 1- yuan mogen we foto’s nemen. Dit is echt zoals ze het doen en dat wij dat mogen zien voelt als heel bijzonder. Misschien dat daarom alle foto’s niet helemaal gelukt zijn? Want het gaat niet om de foto’s maar om de ervaring!

Voor de lunch moeten we toch nog even naar het toilet. Het is echt wel een thema deze vakantie. Dat is echter in dit klooster een nieuwe ervaring. Oje treft een doek weg voor een deurgat en dan treffen 11 rechthoekige gaten aan, zonder schot of iets. Een groepstoilet. Hoe zo’n reis je dichter bij elkaar brengt ;-).
Dan handen goed schoonmaken want we gaan picknicken. Niks eethuis, niks gelegenheid om gezellig te drinken. We lopen omhoog en moeten door een waas van vlaggetjes om uit te komen bij een soort van vuilnisbelt(je). Het uitzicht is prachtig, het stinkt niet dus hier zoeken we allemaal een plekje. We eten de meegebrachte cakejes, yoghurt en kletsen wat af. De sfeer is super! Boven ons hoofd cirkelen grote volgens, er trippen musjes rond, en er is een mooie vogel met witte punten aan de staart.....oh, dat is nou een hop!. We hebben lol om de yaks die ook dichterbij komen. Op de terugweg naar de bus daagt natuurlijk Kees een Chinese militair uit voor een potje tafeltennis. Hij gaat toestemming vragen maar het mag niet. Beiden zijn zichtbaar teleurgesteld.
We genieten van het uitzicht op de terugweg en kunnen weer terugkijken op een bijzondere ervaring.

Terug in Lhasa gaan Anique en ik onze eigen pelgrimsronde maken. Langs de kraampjes!
Hij duurde 2 uur en de buit was een gebedsmolen, theepot, 3 hangers, gebedsvlagen en een raar horloge.
Even internetten, ergens wat gaan eten, al dan niet in gezelschap van reisgenoten en dan, al stappend door prachtig verlicht Lhasa, is ook deze weer prachtige dag ten einde.