Boracay: eindelijk....zon,zand en zee!!!

Oh ja, in de rij op de luchthaven in Manila, om 6 uur smorgens......hé? hé? Ja?? Ja! Ik tref een oud-collega, Emily Hebels die met de familie naar Bohol reist voor een trouwerij!!! Op dat tijdstip, op die plek....wat is de wereld klein!

De meiden vliegen naar Catilan, ik naar Kalibo. Was goedkoper :-).
Maakt dat zij binnen 10 min op het bootje naar Boracay zitten en ik eerst nog anderhalf in een busje moet zitten. Geen straf, hoor. Zag wat van de omgeving en die extra kosten waren super laag. Volgens mij zijn zij afgezet want zij betaalde ook 200 p. Voor een bus en boot.
Maakt het super relaxed voor mij want nu gaan zij op onderkomen jacht, voor 3.
Op Boracay zoek ik wifi en ja, daar is het bericht waar ik heen moet...heerlijk!
Boracay kent een toeristengedeelte, zgn whitebeach. Daar zijn 3 zogeheten stations. Ze hebben een cabana gevonden, in station 3. Net achter de eerste rij hotels maar 1min van het strand. Mijn trolley-wieltjes houden niet van het zand dus daar werd het even zwaar. Verdorie, Simone, wanneer leer je nou eens om 'licht' te reizen......:-(.
Enfin, van de regen in de drup geholpen door een vriendelijke masseuse die met haar vingers van mijn bagage af had moeten blijven...:-(.... Jaja, ik weet het, haar intentie was goed maar zooooooo ergelijk!!!, kom ik dan eindelijk aan. Het is 4 uur, gauw bikini aan, gauw naar strand, zand, zee en whow.............
We zijn er, eindelijk zon, op een strand!! We liggen als 3 blije kipjes op het strand!!!
Het is 20 januari, ben vanaf 11 dec onderweg en maar nu dN toch echt blauwe zee en wit strand.....eindelijk...............

De meiden hadden geluk en mochten een eerdere vlucht mee en zijn hier dus al even. En hebben dat ook al flink gevierd.....met margarita's......en die missen hun uitwerking niet. In een café ontmoeten we een Canadees Steve, die in Ned voor het Joegoslavië tribunaal werkt. Aardige gast. De meiden zijn echter een beetje druk en out-of-control. Maakt het nét wat minder leuk. Niet lang daarna gaan zij naar station 1 om 'for the real party'. Ik blijf gezellig kletsen en biertjes drinken met Steve. Een begin van een routine die we hierna elke avond herhalen. Ja, vergeleken met de meiden een beetje saai maar ik vond het bijzonder prettig.
Boracay is klein. Tussen strand en hotels loopt een zandweggetje van ongeveer 3, 4 meter. Langs dat weggetje gebeurt vanalles. Veel vuurkorf-zwaaien, veel restaurants, locals verveeld onderuit hangend, veel muziek. Heel veel muziek. Ieder zichzelf resepecterend hotel of restaurant heeft live muziek. Vaak genoeg een mannetje op gitaar die Sam Smith, Ed Sheeran of the Beatles speeld. Niet geheel onverdienstelijk ook nog. Soms zo dicht op elkaar dat ze elkaar in de weg zitten. Dan is er ook the Pirate Arm....onvervalste rock! Daar neem ik mijn afzakker. Bon Jovi, Linkin Park en jawel, een nr van Metallica. Ze zijn goed. Er is nog een groepje enthousiast dus we headbangen erop los..hahaha. Dat vinden ze zo leuk dat het vervolgens 4 nrs Metallica is!! Joehoe!!! Nog maar een biertje dan! Zo lachen.
Keurig om 2400 uur houden ze op, band en ik kletsen wat en ik lig super blij en tevreden van deze avond in mijn mandje.

De andere dagen beginnen we met z'n drieën maar de meiden zijn een beetje moe...goh...:-). Ik ga mijn eigen plan maar trekken deze dagen. Mee naar clubs en al mijn geld besteden aan dure cocktails ga ik toch niet doen. Bovendien is het slechte muziek..:-).
Ik vind een uitstekend strandtentje, pal voor de deur met prima pina coladas voor weinig, prima tomaten omelet voor weinig en prima stoelen. Lekker lezen, beetje zwemmen, zonnen en gewoon lui zijn.
De andere dag ga ik op een island tour. Wil toch wel wat zien en heb een toffe dag met Jarred. Een jonge 20-jarige aussie, met veel wijsheid. We klikken volkomen en hebben een écht gesprek. Erg bijzonder. De onderwaterwereld is helaas niet zo bijzonder. Het schijnt dat ze hier met dynamiet hebben gevist en dat heeft vrijwel het hele koraal vernietigd. Kleine visjes, geen kleur en geen koraal. Teleurstellend op 1 momentje na. Een pracht van een seasnake. Wit met zwarte stippen. Heeft enorme kaken (in verhouding tot lijf dan) en werkt zich een weg in een stuk koraal. Zet zich schrap met zijn lijf om met zijn kop/kaken een stuk koraal los te maken uit een holletje. Verdwijnt met kop in het holletje voor dezelfde actie. Ik kijk er wel 5 min naar. Zie zijn kaken open gaan. Hij short en rukt met koraal in zijn bek om het los te maken. Prachtig. Blijkt het een giftige morey eel te zijn.....zegt een duikinstructeur later....zo blij om te snorkelen,... Dan blijf je er altijd wat boven.
Varen, strandje, varen, lunch, varen, strandje en de hele dag kleper-de-klep met Jarred. Kortom: een heerlijke dag. Cocktail bij mijn strandtentje, eten met de meiden, biertje met Steve en Metallica bij de Pirates Arm. Ja, leven is goed.

De andere dag, de laatste dag is een lekkere stranddag die we besluiten met een sunset'cruise'. Steve is ook van de partij. Heen is het nog ok, zonnetje en even kunnen snorkelen maar terug gaat het zeilbootje heel hard en houdt het zeil de zon tegen....kóud......zo koud dat we nog voor de zonsondergang terug willen. Later vragen Steve en ik ons af waarom we niet hebben gevraagd minder hard te zeilen......
Maar goed, de zonsondergang vanaf het strand was ook mooi...:-).
De meiden zijn verdwenen en ik doe gewoon mijn dingetje. Al heeft dat zeilen, met die grote temperatuursverschillen ons heel moe gemaakt. Nog relaxeter dan eerdere dagen drinken we ons biertje. Zo moe dat ik niet eens meer energie heb om de laatste avond te rocken. De band speelt al maar zodra ze me zien beloven ze Metallica maar ik schud mijn hoofd....ik ga echt naar bed.
De meiden zijn ook binnen en scheppen orde in de ontplofte kamer. Geamuseerd kijk ik toe vanaf mijn bedje met een keurig ingepakte koffer. Van enige coördinatie is nl geen sprake. 4 dingen tegelijk aan het doen, 3 x wegleggen en later oppakken, erin nee, toch er uit... Langszaam wordt de vloer weer zichtbaar...:-).
Voelt heel plezierig om hierna de meiden gedag te kunnen zeggen en lekker weer zelf op pad te gaan. We vliegen wel morgen allemaal naar Cebu, maar op verschillende tijden en naar verschillende plekken op het eiland.
Heb 9 nachten met ze een kamer gedeeld, langer dan met wie dan ook ooit op mijn backpackersreizen.

Enfin, vinkje bij rijstvelden, vinkje bij strand. Nu naar Cebu.

Groetjes!
Simone