Hotelwissel, commotie en beetje gezeur
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
13 Augustus 2010 | China, Dali
Daar ben ik weer!
Het is weer zwaar tillen, rukken en sjorren aan een loodzware tas. Gelukkig hoeven we maar 1 trapje. Verder gaan de wieltjes steeds meer naar de ratsmedee dus het is zwaar..;-). We rijden vandaag van Lijang naar Dali in 2 busjes in ongeveer 4 uur. Vandaag gaan Mees en ik muziek uitwisselen. Ik luister zijn MP3 en hij de mijne. Hij 'geeft' me AC/DC, ZZ Top, Van Halen en Jason Mraz. Van mij krijgt hij Creed, Safety Suite, en uiteraard Metallica. Dan spreekt hij de historische woorden:'als je er goed naar luistert is het best goed eigenlijk'. Briljant voor zo'n 12-jarig manneke!
Bloems man is inmiddels aan de groep toegevoerd. Stille, verlegen man. Spreekt geen engels en daar heb je dus ook geen last van.
We komen na een vrij mooie en onderhoudende rit langs rijstvelden aan in Dali. Hotel is wel aardig. Alleen deze keer zijn de handdoeken wel erg vaal en dun. Ala, komen we ook wel overheen.
Direct na aankomst naar een café voor de lunch. Maar zo'n grote groep kan niet in 1x bediend worden. Dat kunnen ze in Tibet nog niet aan. Alles is vers dat is zeker maar het duurt wel 2 uur voordat we allemaal eten hebben. Wel overheerlijke springroll!!
Na het eten vertrek ik met een inmiddels vast team, René, José en Anique, voor een rondje Dali. Lopen, lopen, lopen. Zo tegen half 8 vallen mijn schouders en mijn voeten eraf. In een knus straatje gaan we buiten eten. Helaas kiezen we niet goed. We zitten tussen de bierdrinkende, dronken en kotstende chinezen. Moe maar voldaan na deze mooie dag is het goed slapen.
13 augustus staat er een hiking op het programma. Maar eerst de commotie over het hotel. Die Bloem toch. Heeft ons willen oplichten.....tenminste dat is dus de hele commotie die er is ontstaan. We zitten nl in een 2** hotel terwijl ons volgens de hotellijst hier in Dali een 4**** was toegewezen. En dat hotel staat aan de overkant van de weg. Kortom, lang verhaal kort: we kibbelen/verbazen/klagen er allemaal erover in de kabelbaan, omhoog naar het hiking pad. Er is al geklaagt bij Shoestring, bij de chineze agency en ook bij Bloem. Die zit hier duidelijk mee in haar maag. Ze bied aan dat we van hotel wisselen. Prima, zeggen we. Maar dan moet wel de klacht worden ingetrokken. Helaas, groepsgenoten kunnen niet met die constructie leven. Nu komen er ook meer verhalen los, over vermeend commissie krijgen en ons minder geven dan waarvoor betaald is. een onaangenaam gevoel en dat wil ik niet. Heb de vakantie van mijn leven en wil het niet verder meer horen. We gaan lopen! Ik blijf met René wat achter want we fotograferen er op los. Ik leer van alles van hem en krijg mijn nieuwe camera steeds beter onder de knie. We snacken ons meegebrachte crackers op, bekijken het landschap, beppen wat af en gaan met de stoeltjeslift terug.
Terug in Dali, in een park waar we ons biertje van de dag drinken krijgen we contact met een kung-fu mannetje en allemaal kleine mannetjes die les van hem krijgen. Plezant.
Dan 14 augustus; ik heb me aangesloten bij een groep die zelf een excursie heeft geregeld want dat was toch wel goedkoper en ga dus niet mee met de groep van Bloem. Het voelt een beetje als ongehoorzaam zijn. Maar niet lang. We gaan op een enorme boot, genieten van de zon en uitzicht als achter ons de karaoke losbarst. Al die chinezen kijken naar het scherm en blèren in die microfoon.
Een hilarische dag; een ini-mini eiland vol met garnalenverkopers, een beelden-eiland, die scheepstoeter als we weer op de boot moeten, afgezet worden in niemandsland en ons met de paardenkar (!) laten vervoeren naar een spookstadje, waar we eten in een gelegenheid waar niemand ons begrijpt. Een vriezer wordt geplunderd en we krijgen patatjes met peper en munt. Geschaafd, gefrituurd rundvlees met peper en munt, popcorn (tuurlijk....), gesneden tomaat. Hilarisch. Tom heeft een mooie grijns. Maar nu moeten we toch ergens weer terug naar Dali. De paardenkar staat er nog. Maar waar gaan we naar toe? Gaan we de snelweg op? Neeee, JAAAAAA! En we worden door bussen en vrachtwagens ingehaald, hihihi.
Dan komen we bij een lelievijvertje (waarom, Joost mag het weten) en weten we totaal niet waar we zijn of waar we naar toe gaan, of zelfs, waar we zelf heen willen. Dan maar de bus terug naar Dali, die weer wonderlijk genoeg direct bij ons hotel stopt. Nog steeds een raadsel hoe dat nu kan.
’s Avonds verzamelt de groep zich weer en eten we heerlijk in een druk, toeristisch straatje. Kipsteak, salade, frietjes en een 3 dubbele appelpancake! Het is wel wat duurder maar oké. Ik verras Hans door met vla in de lepel een drukke chinees tot rust te manen. Ach, ja....het kind in mij ;-).
Morgen een lange reisdag; met de trein naar Yangshuo. Het laatste gedeelte.
Het is weer zwaar tillen, rukken en sjorren aan een loodzware tas. Gelukkig hoeven we maar 1 trapje. Verder gaan de wieltjes steeds meer naar de ratsmedee dus het is zwaar..;-). We rijden vandaag van Lijang naar Dali in 2 busjes in ongeveer 4 uur. Vandaag gaan Mees en ik muziek uitwisselen. Ik luister zijn MP3 en hij de mijne. Hij 'geeft' me AC/DC, ZZ Top, Van Halen en Jason Mraz. Van mij krijgt hij Creed, Safety Suite, en uiteraard Metallica. Dan spreekt hij de historische woorden:'als je er goed naar luistert is het best goed eigenlijk'. Briljant voor zo'n 12-jarig manneke!
Bloems man is inmiddels aan de groep toegevoerd. Stille, verlegen man. Spreekt geen engels en daar heb je dus ook geen last van.
We komen na een vrij mooie en onderhoudende rit langs rijstvelden aan in Dali. Hotel is wel aardig. Alleen deze keer zijn de handdoeken wel erg vaal en dun. Ala, komen we ook wel overheen.
Direct na aankomst naar een café voor de lunch. Maar zo'n grote groep kan niet in 1x bediend worden. Dat kunnen ze in Tibet nog niet aan. Alles is vers dat is zeker maar het duurt wel 2 uur voordat we allemaal eten hebben. Wel overheerlijke springroll!!
Na het eten vertrek ik met een inmiddels vast team, René, José en Anique, voor een rondje Dali. Lopen, lopen, lopen. Zo tegen half 8 vallen mijn schouders en mijn voeten eraf. In een knus straatje gaan we buiten eten. Helaas kiezen we niet goed. We zitten tussen de bierdrinkende, dronken en kotstende chinezen. Moe maar voldaan na deze mooie dag is het goed slapen.
13 augustus staat er een hiking op het programma. Maar eerst de commotie over het hotel. Die Bloem toch. Heeft ons willen oplichten.....tenminste dat is dus de hele commotie die er is ontstaan. We zitten nl in een 2** hotel terwijl ons volgens de hotellijst hier in Dali een 4**** was toegewezen. En dat hotel staat aan de overkant van de weg. Kortom, lang verhaal kort: we kibbelen/verbazen/klagen er allemaal erover in de kabelbaan, omhoog naar het hiking pad. Er is al geklaagt bij Shoestring, bij de chineze agency en ook bij Bloem. Die zit hier duidelijk mee in haar maag. Ze bied aan dat we van hotel wisselen. Prima, zeggen we. Maar dan moet wel de klacht worden ingetrokken. Helaas, groepsgenoten kunnen niet met die constructie leven. Nu komen er ook meer verhalen los, over vermeend commissie krijgen en ons minder geven dan waarvoor betaald is. een onaangenaam gevoel en dat wil ik niet. Heb de vakantie van mijn leven en wil het niet verder meer horen. We gaan lopen! Ik blijf met René wat achter want we fotograferen er op los. Ik leer van alles van hem en krijg mijn nieuwe camera steeds beter onder de knie. We snacken ons meegebrachte crackers op, bekijken het landschap, beppen wat af en gaan met de stoeltjeslift terug.
Terug in Dali, in een park waar we ons biertje van de dag drinken krijgen we contact met een kung-fu mannetje en allemaal kleine mannetjes die les van hem krijgen. Plezant.
Dan 14 augustus; ik heb me aangesloten bij een groep die zelf een excursie heeft geregeld want dat was toch wel goedkoper en ga dus niet mee met de groep van Bloem. Het voelt een beetje als ongehoorzaam zijn. Maar niet lang. We gaan op een enorme boot, genieten van de zon en uitzicht als achter ons de karaoke losbarst. Al die chinezen kijken naar het scherm en blèren in die microfoon.
Een hilarische dag; een ini-mini eiland vol met garnalenverkopers, een beelden-eiland, die scheepstoeter als we weer op de boot moeten, afgezet worden in niemandsland en ons met de paardenkar (!) laten vervoeren naar een spookstadje, waar we eten in een gelegenheid waar niemand ons begrijpt. Een vriezer wordt geplunderd en we krijgen patatjes met peper en munt. Geschaafd, gefrituurd rundvlees met peper en munt, popcorn (tuurlijk....), gesneden tomaat. Hilarisch. Tom heeft een mooie grijns. Maar nu moeten we toch ergens weer terug naar Dali. De paardenkar staat er nog. Maar waar gaan we naar toe? Gaan we de snelweg op? Neeee, JAAAAAA! En we worden door bussen en vrachtwagens ingehaald, hihihi.
Dan komen we bij een lelievijvertje (waarom, Joost mag het weten) en weten we totaal niet waar we zijn of waar we naar toe gaan, of zelfs, waar we zelf heen willen. Dan maar de bus terug naar Dali, die weer wonderlijk genoeg direct bij ons hotel stopt. Nog steeds een raadsel hoe dat nu kan.
’s Avonds verzamelt de groep zich weer en eten we heerlijk in een druk, toeristisch straatje. Kipsteak, salade, frietjes en een 3 dubbele appelpancake! Het is wel wat duurder maar oké. Ik verras Hans door met vla in de lepel een drukke chinees tot rust te manen. Ach, ja....het kind in mij ;-).
Morgen een lange reisdag; met de trein naar Yangshuo. Het laatste gedeelte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
