Gyantse - diep Tibet

Vandaag laten we Lhasa even achter ons en gaan met de bus naar Gyantse. De rit duur ongeveer 6 uur en we brengen onderweg stops bij verschillende bezienswaardigheden. zoals daar is een uitzichtpunt over een heilig meer Yamdrok Yamtso meer(in de vorm van een kreeft). Op 4400 meter hoogte. Er stoppen meer bussen en die chinezen moeten weer allemaal met een steen op de foto. Op deze hoogte is er ook een openbaar toilet. Met een aardige hoeveelheid 'schoonmaak'volk. Menig reisgenoot kwam echter wit van de walging terug dus ik heb de spreekwoordelijke eieren voor mijn geld gekozen en heb mijn heil achter een ander huisje gezocht. Kreeg het uitzicht punt voor anderen toch een extra betekenis.;-).

We bereiken na een prachtige tocht Gyantse. Overigens zonder onze gids Bloem. Ze is te ziek. Maar met de tibetaan. De rust is daarmee teruggekeerd. De animositeit tussen die twee was duidelijk voelbaar. We checken in. In een hotel in een straat. Die straat blijkt ook alles te zijn dat Gyantse te bieden heeft. Er is geen sfeer, alleen commerciële winkels vol plastic bakken, of róllen WC papier. Wel wat aardige koppies. We eten in het Yak restaurant. De hele groep komt binnendruppelen. Dat kan ook niet anders want er is niet veel meer. Behalve dan een restaurant van de mad-cook, waar in alle talen boven de deur 'eet smakelijk' staat of wel 'heel lekker'. Daar zitten Kees en Sandra.
Ons hotel is matig. Zeker voor Rene en Jose die hebben hier net de verkeerde kamer, sta-wc, lekkende douche. Onze kamer is niet veel bijzonders maar verder prima. Niet om te onthouden. De avond temperatuur is heerlijk! en daardoor slapen Anique en ik goed. Het ontbijt is dan wel weer lekker, bananen pannekoeken en koffie. Maar ja, we nemen 's ochtends nooit veel tijd om daar rustig van te genieten.

Deze dag (4 augustus) gaan we naar de reden waarom Gyantse in het programma is opgenomen. Een klooster met een enorme ronde stupa. De Kumbum, de grootste chörten van Tibet.
Er zijn veel locale mensen. Vaders met kinderen, zonen met hun oude moeder. We zijn weer snel buiten adem want het blijft onveranderd hoog. We lopen de buitengevel omhoog en kunnen elke keer, op een kwart van de rondgang, door een deurtje naar een binnenruimte kijken. Die is vol met tekeningen en boedha beelden. Ze blijven mooi, al zjin ze onbegrijpelijk. De symboliek gaat ver. Ook nu zijn er weer enge maskers, slangen, doodshoofden, koppen in het blauw, rood en zwart. Ik kan er gefasineerd naar kijken. De localen geven bij sommige van de 77 kapellen de kleinste valuta (1 jiao). Ze hebben en heel stapeltje in hun hand. Terug op de grond staat ook hier gebedsmolens en kunnen we de lei-stenen bordjes kopen met Om Mani Pad Me Hum erop. Hij zakt te weinig met de prijs dus helaas.....

We gaan verder vandaag met de bus naar Shigatze. Het is ongeveer 4 uur rijden. iPod aan en verder schudden maar...want de wegen zijn niet zo geweldig en vol bochten. Onze chauffeur rijdt echt heel goed. Heeft geen haast en houdt veel ruimte. We worden vaak ingehaald ook als je denkt dat het helemaal niet kan. De 2-baansweg wordt soms als een 3-baansweg gebruikt ;-).

Shigatze beloof bij het binnenrijden een grotere stad te zijn maar lijkt op Gyantse. Ik vind het sfeerloos. Al zegt de reisbeschrijving dat het erg karakteristiek Tibet is. Ik had het anders verwacht. Klein schaliger en traditionele.

Benieuwd wat ons hier te wachten staat.